شمرده است؛[1]

ولى با توجّه به نزديكى و ملازمت وى با علّامه مجلسى، شايد بتوان او را از نظر روش، يك اخبارىِ معتدل برشمرد. برخى نيز او را نابغه فقه و حديث دانسته‌اند.

نورالدين محمّد بن شاه مرتضى كاشانى (م 1115 ق)

وى نوه برادر فيض كاشانى و معروف به «نورالدين اخبارى» است. او از فيض كاشانى، پدرش، علّامه مجلسى و شيخ قاسم بن محمّد كاظم، اجازه روايت گرفته است. فرزندش بهاء الدين محمّد، در سال 1114 ق، و سيّد عبد المطلب كلهرى كاشانى در سال 1113 ق، از وى اجازه روايت گرفته‌اند. از آثار اوست:

- المعين فى تفسير الكتاب المبين‌

- مستدرك الوافى‌

- دُرَر البحار المصطفى من بحار الأنوار

- الأدعية الكافية.[2]

محمّد بن محمّد محسن، ابوالخير كاشانى (علم الهدى) (م 1115 ق)

وى در آغاز ماه ربيع اوّل 1039 به دنيا آمد. او نزد پدرش فيض، شاگردى مى‌نمود و از او و عمويش عبد الغفور، عبد اللَّه بن محمّد تقى مجلسى، محمّد مهدى بيدگلى، محمّد باقر سبزوارى، سيّد نعمة اللَّه جزايرى، شيخ حرّ عاملى و سيّد على نواب بن حسين مرعشى روايت مى‌كند.

علم الهدى، مجالس وعظ برپا مى‌كرد و به حديث، عنايت ويژه‌اى داشت و كتب حديث، از جمله الوافى پدرش را تدريس مى‌كرد. دانشجويان دينى، به او توجّه بسيار

[1]. الذريعة، ج 16، ص 29( ش 122).

[2]. همان، ج 1، ص 228؛ تلامذة العلّامة المجلسى، ص 65.