اسم الکتاب : تاريخ حديث شيعه در سده هاى دوازدهم و سيزدهم هجرى المؤلف : صفره، حسين الجزء : 1 صفحة : 253
45. مزار، از سيّد عبد اللَّه شبّر (م 1242 ق). ترجمه نيكويى است از أنيس الزائرين سيد عبداللَّه شبّر.[1]
46. ترجمه الأنوار النعمانية، از محمّد تقى بن عبد الرحيم تهرانى (م 1248 ق). اين ترجمه به چاپ رسيده است.[2]
47. ترجمه نهج البلاغه (منهج المعرفة)، از سيّد صدر الدين موسوى دزفولى (م 1256 ق). شرح حال مترجم در الكرام البررة (ص 667) آمده است.[3]
48. گل جعفرى، از محمّد بن حسن مشهدى (1257 ق). ترجمه الرسالة الإهليلجية است كه در آن، امام صادق عليه السلام به طبيب هندى پاسخ داده است و به آن طبّ هندى نيز گفته مىشود.[4]
49. ترجمه تفسير العسكرى، از سيّد ابو القاسم بن محمّد نبى حسينى ذهبى شيرازى (ميرزا بابا) (م 1286 ق).[5]
50. ترجمه و شرح الرسالة الذهبية (محموديه)، از ابو القاسم بن محمّد كاظم شريف موسوى زنجانى (م 1286 ق). اين كتاب در يك «مقدّمه»، 29 «قانون»، «خاتمه» و «جداول» به نام محمود خان كلانتر نوشته شده است.[6]
51. ترجمه مئة كلمة من كلمات أمير المؤمنين عليه السلام، از احمد بن محمّد شفيع شيرازى (وقار) (م 1288 ق).[7]