اين شرح، در سال 1316 ق، در تهران به چاپ رسيده است.[1]

2. شرح ملحقات الصحيفة السجادية، از سيّد نعمة اللَّه بن عبد اللَّه جزايرى.[2]

3. الفوائد الصحيحة فى شرح الصحيفة، از احمد بن محمّد امين قزوينى (م بعد از 1117 ق)[3].[4]

4. شرح الصحيفة، از [محمّد] هادى بن محمّد صالح مازندرانى (م 1120 ق). اين شرح به فارسى است و به عنوان ترجمه نيز از آن، ياد شده است.[5]

5. رياض السالكين فى شرح صحيفة سيّد الساجدين‌، از سيّد صدر الدين على‌خان بن احمد مدنى شيرازى (م 1120 ق). شرح بسيار مفصّلى است بر صحيفه سجّاديه. اين كتاب از سال 1271 تا 1412 ق، شش بار به چاپ رسيده است كه چاپ آخر آن با تحقيق سيّد محسن امينى، توسّط انتشارات جامعه مدرّسين حوزه علميه قم، در هفت مجلّد، صورت گرفته است.[6]

6. شرح الصحيفة السجّادية، از حسن بن عبد الرزاق لاهيجى قمى (م 1121 ق).[7]

7. شرح الصحيفة السجّادية، از محمّد سليمان بن تاريقلى گرجى اصفهانى (م بعد از 1125 ق).[8]

[1]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 10، ص 15( ش 3616)؛ الذريعة، ج 13، ص 358؛ معجم المطبوعات العربية فى ايران، ص 323.

[2]. الذريعة، ج 14، ص 87( ش 1845) و ج 5، ص 271( ش 1289).

[3]. وى، دانشمندى جامع الأطراف بوده و در علوم رياضى دستى داشته و گويا در قزوين، اقامت داشته است.( مستدرك أعيان الشيعة، ج 6، ص 21).

[4]. همان‌جا.

[5]. الذريعة، ج 13، ص 359.

[6]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 3، ص 40( ش 845) و ج 4، ص 101( ش 1315)، ص 194( ش 1411) و ج 18، ص 11( ش 6813)؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، ج 35، ص 267( ش 12301) و ص 312( ش 12353) و ج 35، ص 322( ش 12361) و ص 330،( ش 12369).

[7]. الذريعة، ج 13، ص 346.

[8]. تراجم الرجال، ج 3، ص 261.