شامل شرح كتاب زكات، صوم و حج الكافى است.[1]

3. حاشيه بر اصول كافى‌، از محمّد حسين بن يحيى نورى (م ح 1127 ق).[2]

از اين كتاب به شرح نيز ياد شده است.[3]

4. توضيح الكافى‌، از محمّد قاسم بن محمّد رضا شريف (م 1127 ق). اين اثر، ترجمه و شرح روايات كتاب ايمان و كفر الكافى است كه به دستور سلطان حسين صفوى، نگارش يافته و بيشتر، جنبه اعتقادى- فلسفى دارد.[4]

5. شرح الكافى‌، از محمّد مهدى بن على اصغر قزوينى (م 1129 ق).[5]

6. حاشيه بر كافى‌، از حيدر على بن محمّد شيروانى (بعد از 1129 ق). اين كتاب، مبسوط است.[6]

7. شرح أصول الكافى‌، از محمّد زمان بن كلبعلى تبريزى (م ح 1131 ق).[7]

شرحى دقيق بر كتاب عقل و علم الكافى است كه شارح، علاوه بر بررسى آراى علما، نظر

[1]. روضات الجنّات، ج 1، ص 123( ش 165)؛ الذريعة، ج 13، ص 14، 380( ش 27).

[2]. مفسر و محدّثى متتبّع است كه در نسخ و نستعليق، خطّى خوش دارد. شاگرد علّامه مجلسى است و از اواجازه روايت دارد( تلامذة المجلسى، ص 96؛ الفيض القدسى، ص 102).

[3]. الذريعة، ج 6، ص 182 و ج 13، ص 96.

[4]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 2، ص 136( ش 529).

[5]. تراجم الرجال، ج 3، ص 397.

[6]. الذريعة، ج 6، ص 182.

[7]. وى، فقيه اصولى و حكيم شيعى است كه به حديث، توجّه خاصى داشت. او نزد علماى اصفهان، از جمله‌علّامه محمّد باقر مجلسى، سيّد محمّد صالح بن عبد الواسع خاتون آبادى و حسين بن جمال الدين خوانسارى درس خواند و از آنان، روايت مى‌كند. وى كتابى نيز در رجال دارد( تلامذة العلّامة المجلسى، ص 10؛ روضات الجنّات، ج 3، ص 350؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 374؛ أعيان الشيعة، ج 7، ص 68؛ تراجم الرجال، ج 2، ص 704؛ الذريعة، ج 10، ص 117).