بحرانى هيجانى، پيش نيايد و شيوه‌هاى همدلى- كه كليد بسيارى از اين مشكلات‌اند- كدام است.

سوادآموزى هيجانى‌

تحقيقاتْ نشان مى‌دهند كه آموزش هوش هيجانى، از همان لحظات اوليه زندگى، شروع مى‌شود.

كودك دو ماهه‌اى را در نظر بگيريد كه بعد از گريه بسيار مى‌خوابد و بعد از آن، مادرش نيز آرام آرام، احساس خوابيدن مى‌كند، اما هنوز چشم‌هايش گرم خواب نشده، كه ناگهان گريه نوزاد، سرزمين رو به آرامش او را به آشوب مى‌كشد. در اين جا برخورد مادرانْ با اين اتفاق، متفاوت است. يكى با ترش‌رويى و به سختى از جا بلند مى‌شود و نوزاد را در آغوشش مى‌اندازد و پستانش را در دهان نوزاد مى‌گذارد و با اه و اوه و غر و لند، دقايقى را تحمّل مى‌كند و به محض آن كه نوزاد ساكت شد، او را از سينه‌اش جدا مى‌كند و دوباره مى‌خوابد؛ امّا مادر ديگر، على‌رغم تحمّل همان سختى‌ها، نوزاد را به آرامى برمى‌دارد و در سينه‌اش مى‌فشرد و با لبخند و چند بوسه بر فرزند، به او شير مى‌دهد و آن قدر صبر مى‌كند تا نوزاد، پستان مادر را رها كند و با خيالى آسوده و با دنيايى عاطفه و شكمى سير، ساعتى را به خواب رود.

تحقيقات زيادى نشان داده است كه اين دو كودك، در ماه‌هاى بعد، اثرات اين رفتارها را بروز خواهند داد. كودك دوم، كودكى خوش‌بين، آرام و سازگار خواهد شد.

نوع انضباط والدين (سختگيرانه يا با همدلى) در شكل‌گيرى هيجانات كودك، بسيار مؤثّر است.

تحقيقات مختلف روان‌شناسى در رويكردها و مكاتب مختلف آن،