غيرعلمى است و از اين‌گونه استدلال‌هاى غيرمنطقى در زندگى ما، فراوان ديده مى‌شود كه موجب دل‌سردى و يأس و افسردگى و عدم رغبت ما به انجام دادن كار و تكليف و اجراى وظيفه مى‌گردد؛ چرا كه ديدگاه واقع‌بينانه و عاقلانه مى‌گويد: لازمه زندگى، پيروزى و شكست است.

نتيجه‌اى كه شما بر اساس بينش اول گرفته‌ايد، يك تصوّر غيرعاقلانه و غيرمنطقى است كه عملًا تمام رفتارها و عملكردهاى بعدى‌تان را تحت‌الشعاع قرار داده است و براساس آن، به دل‌سردى و بى‌رغبتى رسيده‌ايد. درحالى‌كه چه در اسلام وچه در نزد عُقلا، تنها استدلال منطقى و عاقلانه، قابل قبول است.

خيلى از جوانان، اين طورى (بدون استدلال) فكر مى‌كنند و اين، حاكى از بينش و نگرش غلط نسبت به مسئله است. بيشتر نتيجه‌گيرى‌هايى كه آنان مى‌كنند، هيچ پايه و استدلال منطقى و عقلانى و علمى ندارد. در ديدگاه‌ها و مبانى اسلامى، اين كه گفته شده: «يك ساعت تفكّر، بالاتر از هفتاد سال عبادت است»،[1] مقصود، همين نوع تفكّر استدلالى و منطقى است و قرآن با تأكيدى كه بر تفكّر و تعقّل دارد، مى‌خواهد انسان را به تفكّر مستدل و تعقّل منطقى و پيشرو در كارها وادار نمايد. حال اگر جوان، هر روز با تفكّر و تعقّل منطقى، انديشه خود را مورد نقد و بررسى قرار دهد، به گفتگوهاى درونى و ذهنى‌اى كه هيچ پايگاه و مبناى منطقى ندارند، پى‌مى‌بَرد، با تفكّر و استدلال صحيح، آنها را تغيير مى‌دهد، عصبى نمى‌شود و خشم آنى خود را فرو مى‌برد، مفروضات نادرست نهفته در ذهن خود را- كه موجب عصبيتى نابه‌جا گرديده‌اند- كشف مى‌كند، به رفتارى صحيح و عاقلانه و منطقى مى‌رسد و زندگى خود را بر اساس نتيجه‌گيرى‌هاى غلط و استدلال‌هاى‌

[1]. عوالى اللئالى، ج 2، ص 57