زندگى جنسى آنان على‌رغم تعدّد زوجات، به طرز شايان توجّه، منزّه از خطايا بود. زنان آنان دوشيزگانى محجوب، همسرانى ساعى، مادرانى پُرزا، و امين بودند و از آن‌جا كه زود وصلت مى‌كردند، فحشا به حدّاقل، تخفيف پيدا مى‌كرد.[1] در كتاب مقدّس يهوديان، موارد متعدّدى يافت مى‌شود كه به طور صريح و يا ضمنى، حجاب و پوشش زن و مسائل مربوط به آن، مورد تأييد قرار گرفته است. در برخى از آنها لفظ «چادر» و «برقع» به كار رفته است كه نشانگر كيفيت پوشش زنان آن عصر است.[2] اينك به پاره‌اى از آن موارد اشاره مى‌گردد.

پوشش كامل در مقابل نامحرم‌

در «سِفْر پيدايش» تورات، چنين مى‌خوانيم:

و رفقه، چشمان خود را بلند كرد و اسحاق را ديد و از شتر خود فرود آمد؛ زيرا كه از خادم پرسيد: «اين مرد كيست كه در صحرا به استقبال ما مى‌آيد؟» و خادم گفت: «آقاى من است». پس بُرقعِ خود را گرفته، خود را پوشانيد.[3]

شبيه نشدن مرد و زن به يكديگر

در تورات آمده است:

متاع مرد، بر زن روا نباشد و مرد، لباس زن نپوشد؛ زيرا هر كه اين‌

[1]. همان، ص 63

[2]. در اين باره، ر. ك: دائرة المعارف كتاب مقدّس، بهرام محمديان و ديگران، ذيل« چادر» و« حجاب» و« بُرقَع»

[3]. سفر پيدايش، باب 24، فقره 64 و 65. به گفته مرجع مذهبى يهوديان ايران« خاخام اوريل داوودى»، منشأ و وجوب حجاب در شريعت يهود، مستند به همين فقره است