در كتاب پوشاك باستانى ايرانيان در ذيل عنوان «پوشاك اقليت‌هاى ميهن ما» در مورد حجاب زنان زرتشتى چنين مى‌خوانيم:

اين پوشاك كه بانوان زرتشتى از آن استفاده مى‌كنند، شباهتى بسيار نزديك به پوشاك بانوان نقاط ديگر كشور ما دارد؛ چنان كه روسرى آنان از نظر شكل و طرز استفاده، همانند روسرى بانوان بختيارى است و پيراهن، شبيه پيراهن بانوان لُر در گذشته نزديك است و شلوار، از لحاظ شكل و بُرش، همان شلوار بانوان كُرد آذربايجان غربى است و كلاهك، همان كلاهك بانوان بندرى است.[1] دين زرتشت، بر سه اصل اساسىِ، «انديشه نيك»، «گفتار نيك» و «كردار نيك» استوار گشته است. موبدان، در تفسير انديشه و كردار نيك مى‌گويند:

يك زرتشتى مؤمن، بايد از انداختن نگاه ناپاك به زنان ديگر دورى جويد.

در اندرزهاى مقدّسِ گردآمده توسّط «آذرباد ماراسپند» (موبد موبدان در عهد شاپور ساسانى) آمده است:

مرد بد چشم را به معاونت خود قبول مكن.[2]

حجاب در شريعت يهود

رواج حجاب در بين زنان قوم يهود، مطلبى نيست كه كسى بتواند آن را مورد انكار يا ترديد خود قرار دهد. مورّخان، نه‌تنها از مرسوم بودن حجاب در بين زنان يهود سخن گفته‌اند، بلكه به افراطها و سختگيرى‌هاى بى‌شمار آنان نيز

[1]. پوشاك باستانى ايرانيان، ص 109. نيز، ر. ك: امُرداد( هفته‌نامه انجمن زردشتيان تهران)، ش 3( 22 آذر 84)

[2]. سال‌نماى 1372، انجمن زرتشتيان تهران، ص 10