زندگى مشترك و هَوَسمندى‌ها

تشكيل خانواده، راه حل مناسبى براى تعديل غرايز و برآوردن معقول برخى هوس‌هاست، به گونه‌اى كه نه‌تنها فرد را متوقّف نمى‌كند، بلكه او را تعالى و تكامل نيز مى‌بخشد.

در عين حال، چه بسيارند هوس‌هايى كه ما را به دام مى‌كشند و عدم پرهيزهايى كه زندگى را به كام ما تلخ مى‌نمايند. اين مسئله درباره همگان، صادق است، حتّى براى آنها كه پايبند به زندگى خانوادگى بوده، با آزادى و اختيار، كانونى را بر اساس مودّت و صفا بنا نهاده‌اند.

دنبال كردن هوس‌ها، پيروى از خواسته‌هاى دل و عبور از مرز قانون و ضابطه‌اى كه دين و عقل براى سعادت انسان معيّن كرده‌اند، زندگى را تيره مى‌كند و رشته‌هاى پيوند خانوادگى را از هم مى‌گسلد.

چه بسيارند سوء تفاهم‌ها، حساسيت‌ها، و برخوردهاى ناروا (و صريح‌تر بگوييم: بى‌تقوايى‌ها) كه از برخى مردان يا زنان سر مى‌زنند و اركان زندگى مشترك را- كه بر حُسن نيّت و اهداف نيك انسانى بنا نهاده شده است- ويران مى‌سازند.

آرى! ما معتقديم هر سنّى و هر مرحله‌اى از زندگى، اقتضايى دارد. در سنين نوجوانى و جوانى، تظاهر و خودنمايى و احياناً برخى از اشتباهات، ممكن است ناديده گرفته و يا بخشوده شوند؛ ولى در آن هنگام كه دختر و پسرى، پيوند زندگى مشترك مى‌بندند، بايد بر اساس ضابطه گام بردارند و از پيروى هر خواسته و هوسى، خوددارى نمايند.[1] در غير اين صورت، هدف‌

[1]. شايان ذكر است كه در منابع روان‌شناسى جديد، موضوع« هوس» و« پرهيز» و« صبر» را بايددر زير عناوينى چون: هوش هيجانى، مهار هيجان، وسوسه، مقاومت در برابر وسوسه، خويشتندارى، توان بازدارى، كامروايى با درنگ( تحمّل به خاطر پاداش‌هاى آينده)، و ... جستجو كرد. براى نمونه، مبحث« كامروايى با درنگ» در كتاب رشد شناختى( جان. اچ. فلاول، تهران: رشد) و فصل« بردگان هوس» در كتاب هوش هيجانى( دانيل گلمن، ترجمه: نسرين پارسا، تهران: رشد)، و« برنامه‌هاى خويشتندارى» در كتاب بازگشت به عفاف از وِندى شَليت- كه در هفته‌نامه زن روز، از شماره 1954 تا 1984، با ترجمه ماندانا آجودان منتشر شده- ارزش بررسى جدّى دارند.( ويراستار علمى)