1. از عطوفت زلال و بى‌كران خانواده، سرشار باشد؛

2. داراى مشروعيت در پيدايش باشد و از انتساب خويش، دچار ننگ و سرشكستگى نشود؛

3. از آموزشگران و تربيت‌آموزان دلسوز، بهره‌مند باشد؛

4. نيازهاى مادى او تأمين گردد؛

5. نيازهاى فكرى، روانى، اعتقادى و تربيتى او برآورده شود.

ولى گسترش آزادى‌هاى جنسى، نسل بحران‌زده و نامشروعْ پديد مى‌آورد؛ نسلى كه از عطوفت مقدّس خانواده، محروم است و از انتساب خويش شرمنده مى‌شود و گرفتار عقده حقارت است. خود را خويشاوند هيچ كس نمى‌داند و نه پدر دارد، نه مادر، نه خواهر، نه برادر. اين تنهايى و غربت و اين بُريدگى و بى‌پيوندى، چه فاجعه‌خيز و دهشتناك است! چنين نسلى، خيابانى مى‌شود، ولگردى مى‌كند، دست به غارت و دگركُشى مى‌زند و چون محبّت نديده است، محبت پيشه نمى‌كند.

ه. پايدارى جمال‌

لطافت و زيبايى جوانى، با عفّت‌پيشگى، پاس داشته مى‌شود. بى قيد بودن در امور جنسى، پيرى زودرس و گاه ناتوانى زود هنگام جنسى پديد مى‌آورد و عفّت‌پيشگى، جمال و جوانى را پايدارتر مى‌سازد. امام على عليه السلام فرمود:

مصونيت زن، حال او را سرشارتر و جمال او را پايدارتر مى‌سازد.[1] بنا بر اين، حجاب، سنگر حفاظت و حراست زنان است؛ حفاظت لطافت آنان و حراست قداستشان. با چنين روشن‌انديشى‌اى، در مى‌يابيم كه حجاب،

[1]. غرر الحكم، ج 4، ص 200