ره‌آوردهاى عفّت‌

عفّت و خويشتن‌بانى، بازتاب‌هاى شگرف و زندگى‌سازى دارد. من بر اين باورم كه پژوهندگان مسائل اجتماعى بايد بيشتر به اينها توجّه كنند.

الف. آرامش روحى‌

يكى از عوامل روان‌پريشى و آشفتگى روحى، نگاه‌هاى آلوده و ارتباطهاى نامشروع است. اين نگاه‌هاى هوس‌آميز، از يك سو غريزه جنسى را تحريك مى‌كنند و با تحريك پى در پى غرائز، روان انسان، توفان زده مى‌شود و چراغ عقل آدمى، چونان شمعى در مسير باد قرار مى‌گيرد و مشخص است كه چنين شخصى، ديگر آرامش روانى ندارد و روان‌پريشى، رشد و آسايش او را مى‌بلعد. از سوى ديگر، تحريك‌ها و ارتباطهاى نامشروع، او را دم به دم به گناهان خانمان‌سوز مى‌كشاند و ترس از رسوايى، هراس از قوانين كيفرى و عذاب وجدان، جان چنين گناه‌پيشه‌اى را چونان خوره مى‌خورد و آشفتگى‌ها، اضطراب‌ها و دهشت‌هاى او را به اوج مى‌رساند.

عفاف‌پيشگى، نجات از همه اين اضطراب‌هاست. امام على عليه السلام مى‌فرمايد:

هر كس نگاهش را از نامحرم فرو بندد، قلبش آسوده مى‌گردد.[1] و هم او فرمود:

هر كس نگاهش را از نامحرم فرو بندد، اندوه خوردنش اندك مى‌شود و از تباه شدن، آسوده مى‌گردد.

[2]

[1]. مستدرك الوسائل، ج 14، ص 271

[2]. غررالحكم، ج 5، ص 450؛ مستدرك الوسائل، ج 14، ص 271