گردونه‌اى كه درونش قرارگرفته‌اند، خارج شوند.

در جامعه‌اى كه به هيچ اصل اخلاقى يا آرمان غير مادّى، پايبند نيست، همگان قربانى‌اند، مگر آن كه به شكارچى تبديل شوند. بدين ترتيب، روشن است كه روابط آزاد، لازمه اقتصاد آزاد است. براى اين كه هميشه در جهان، حرف اوّل را در توليد بزنند، بايد جهانيان را به مصرف‌كنندگان دائمى محصولات ارزشمند يا بى‌ارزش خود تبديل كنند و شكسته شدن حريم‌ها (حريم خانه، حريم خانواده، حريم شخصى، حريم سنّت‌هاى اخلاقى و ملّى و ...)، گام نخست در ترويج محصولات و تربيت نسل تخديرشده و مصرف كننده است؛ نسلى كه در گام بعدى، چه نظامى باشد و چه نباشد، به عنوان سرباز غرب و فرهنگ غربى، در برابر تمام آنهايى كه استقلال و عزّت خود را پاس مى‌دارند، خواهد جنگيد!

اكنون بنگريد كه در جوامع غربى و كشورهاى تحت نفوذ آنان، الگوهاى دخترها و پسرها، چه كسانى هستند؟ آيا افراد دانشمند و متفكّر و هنرمند واقعى‌اند يا هنرپيشه‌هاى جِلف و فاقد ابتكار و بى‌انديشه‌اى كه تنها ظاهرى جذّاب دارند؟ آيا اين روند، سقوط اخلاقى و دليل انحطاط و موجبِ سرگردانى و بدبختى نسل جوان دختر و پسر يك جامعه نيست؟ آيا متفكّران و مربّيان بزرگ غرب در دهه‌ها و سَده‌هاى گذشته، با آن همه مبارزات پيگير و تحمّل آن همه رنج، چنين فضاى فرهنگ‌سوز و مادّيت‌زده‌اى را آرزو كرده بودند؟ و آيا شايسته است كه ما به جاى تصحيح و ارتقاى فرهنگ خويش، خود را به چنين فضاى وهم‌آلودى بسپريم؟

حريم‌

جامعه دينى، در روابط اجتماعى خود، توجّهى ويژه به حصار عفاف و حريم شخصى دختر و پسر دارد. روش اسلام، اين است كه انسان، معتدل و متعادل‌