آن، دوزخ است و آن كه عفّت گزيند، مسيرى را برگزيده است كه به بهشت ختم مى‌شود.

انتخاب شهوت، به معناى محروميت از بهشت و خريدن دوزخ است.

دوزخ، مسيرى سهل و آسان دارد كه همان شهوت است.[1] كسى كه در پى ارضاى لذّت و شهوت باشد، به دوزخ درمى‌افتد.[2] اهل شهوت، در روز واپسين، بدبوتر از مردار، وارد صحراى محشر مى‌شوند.[3] پس بياييد هرگاه زياده‌خواهى‌ها ما را وسوسه كردند، خويشتندارى پيشه كنيم‌[4] كه پايان عفّت، بهشت است. كدام بهتر است: «لذت آنى و عذاب ابدى» يا «رنج آنى و بهشت ابدى»؟!

سخن آخر

زياده‌خواهى جنسى، طيف گسترده‌اى از محروميت‌ها را به دنبال دارد كه به برخى از آنها اشاره شد. بعيد است كه كسى پيامدهاى سوء شهوترانى را بداند و عفّت نگزيند.[5] پيروى از شهوت و ترك عفّت، ميوه جهل است.[6] كسانى كه نمى‌دانند، در بند شهوت، اسير مى‌شوند.[7] كسانى كه اهل خِرد باشند، عفّت مى‌ورزند.[8] بياييم با تأمّل در پيامدهاى سوء و عواقب دردناك زياده‌خواهىِ جنسى، عفّتْ پيشه كنيم و آينده خود را از گزند آسيب‌ها و آفت‌ها ايمن سازيم!

[1]. كنز العمّال، ج 15، ص 883، ح 43502

[2]. الكافى، ج 2، ص 89

[3]. نورالثقلين، ج 5، ص 493

[4]. بحار الأنوار، ج 77، ص 180

[5]. غررالحكم، ح 6257

[6]. بحارالأنوار، ج 73، ص 122

[7]. غررالحكم، ح 922 و 499

[8]. همان، ح 7646