جوان را مى‌ربايد و چون آرامش، زيربناى سلامت روان است، نبود آرامش، يعنى محروميت از سلامت روان. لذا كسى كه عفّت نورزد و شهوت خود را كنترل نكند، پيوسته بيمار خواهد ماند.[1] پيروى از شهوت، اساس همه سختى‌ها و دردهاست‌[2] و برآوردن تمامى خواسته‌هاى آن، آدمى را به وادى رنج و عذاب مى‌كشاند.[3] چه‌بسا شهوت كوتاهى كه حسرت بلندى را درپى خواهد داشت.[4] كسى كه شهوت خود را مهار نكند، در حسرت و اندوه فرو مى‌رود[5] و هرچه لذتجويى‌اش افزون شود، درد و اندوهش نيز افزون مى‌گردد.[6] كنترل شهوت، براى روان آدمى، مناسب‌تر است و ارضاى دائمى شهوت، مايه سخت‌تر شدن آن.[7] لذا جاى شگفتى است اگر كسى عاقبت اندوهبار شهوت را بداند و عفّت، نورزد.[8] عفّت، مايه آرامش و آسايش و راحتى روح وروان آدمى است.[9] شهوت خويش را كنترل كن، تا از گزند آفات روانى، سالم بمانى![10]

2. محروميت از خِرد

هوس‌هاى شهوانى، ضد عقل‌اند[11] و آفت خرد.[12] هيجان شهوت، عقل را

[1]. همان، ح 8999

[2]. همان، ح 3486 و 1048

[3]. همان، ح 2671

[4]. طبقات ابن سعد، ج 7، ص 423

[5]. تحف العقول، ص 117

[6]. غررالكم، ح 4254

[7]. همان، ح 5390

[8]. بحار الأنوار، ج 1، ص 161

[9]. تحف العقول، ص 17

[10]. غررالحكم، ح 2440

[11]. همان، ح 1029

[12]. همان، ح 3925