مطهّرش داريم و برنامه زندگى‌مان را از طريق آنان از خداى مهربان مى‌گيريم و پشت سر آنان راه زندگى را مى‌پيماييم. اگر اين نعمت بزرگ نبود، ما نيز بايد همان قدر هزينه مى‌پرداختيم تا فقط به يكى از آموزه‌هاى دين، دست يابيم.

امّا نتيجه دوم، اين كه: حفظ عفاف و دست يافتن به بركت‌هاى آن، نيازمند مهارت است. بدون داشتن مهارت، نمى‌توان عفاف را به درستى حفظ كرد. از اين رو، بخش مهمى از آموزه‌هاى دين درباره عفاف، مربوط به آموزش مهارت‌هاى عفاف و خويشتندارى جنسى است.

سبك دينى حيات جنسى‌

سبك دينى حيات جنسى، به گونه‌اى تنظيم شده كه هم لذّت جنسى را تأمين مى‌كند و هم از پيامدهاى منفى آن جلوگيرى مى‌نمايد. دين، از يك سو ارضاى غريزه جنسى را به رسميت مى‌شناسد و بر بهره‌گيرى از آن تأكيد دارد و با كسانى كه روش سركوب غريزه را در پيش گرفته‌اند، به مقابله برخاسته است، امّا از سوى ديگر، آزادى جنسى را به رسميت نمى‌شناسد و براى ارضاى غريزه جنسى، شيوه «ازدواج- خويشتندارى» را طرّاحى كرده است.

در اين سبك، اولين قدم، ازدواج است و اگر امكان آن نبود، عفاف.

دين، از يك سو، براى ارضاى غريزه و تحقّق هدف آن، ازدواج را توصيه مى‌كند و از سوى ديگر، براى جلوگيرى از پيامدهاى منفىِ آزادى جنسى، آن را مردود مى‌شمارد و در صورت نبود امكان ازدواج، عفّت را پيشنهاد مى‌كند. البته عفّت، فقط مخصوص ازدواج نكرده‌ها نيست. همسران نيز نيازمند عفّت هستند تا به روابط نامشروع، كشيده نشوند و كانون گرم خانواده‌هايشان از هم نپاشد.