و اكنون در عكس‌العمل به آن موج بى‌بند و بارى، گرايش به پوشيدگى بيشتر در ميان دختران جوان و نوجوان، اوج مى‌گيرد».

لاويجن، معتقد است كه با گذشت چندين سال از اوج گرفتن فرهنگ خودنمايى و لباس‌هاى كوتاه و بدن‌نمايى كه افراد را در كمترين ميزان پوشش قرار مى‌داد، اكنون مردم به دنبال چيز متفاوتى هستند؛ چيزى كه ديگر آن قدر بدن‌نمايانه نباشد.

محققان اين گروه، دليل ديگر اين روى آوردن دختران جوان به پوشش بيشتر را تمايل آنها به داشتن كنترل بر خويش و راحت بودن از آزار ديگران مى‌دانند و اضافه مى‌كنند: «به طور كلى، گرايش به مذهب، رفتن به كليسا و رويارويى با فرهنگ عمومىِ بى‌بند و بارى، علامت آن است كه نسل جوان، قصد دارد كه خودش بر خود، كنترل بهترى داشته باشد».[1]

دو نتيجه‌

از آنچه تا كنون گفتيم، دو نتيجه مى‌توان گرفت: يكى اين كه عفاف، ضرورت زندگى است و بدون آن، زندگى بشر، به مخاطره مى‌افتد. بشر غربى- كه برنامه زندگى‌اش را از خداى مهربان نگرفت و دست از دامن دين كشيد-، رفت و رفت و آن قدر آزمون و خطا كرد تا سرانجام، به همان عفاف يا خويشتندارى جنسى بازگشت؛ امّا با هزينه‌اى بسيار سنگين و جبران‌ناپذير.

چه سال‌هاى زيادى كه از بشر غربى تلف شد و چه انسان‌هايى كه در اين ميان هلاك شدند و چه سرمايه‌هايى كه از دست رفتند! ما بايد خداوند متعال را هزاران بار شكر كنيم كه دست در دستان مبارك پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و خاندان‌

[1]. درباره اين جريان اجتماعى، مطالعه مجموعه مقالات زير، مفيد است:« غرب، بازگشت به عفاف»، وِندى شليت، ترجمه: ماندانا آجودان، هفته‌نامه زن روز، ش 1954 تا 1984. گفتنى است كه اين مقالات، ترجمه‌اى است از كتاب:

AR eturnT oM ytsedO, ydneW tilahS.