اشاره اى به اين مسئله نكرده است [1] كه با مراجعه به كتاب شيخ صدوق ، مى توان پرده از اين حقيقت برگرفت. [2] البته گاهى استفاده از كتب و يا رسائل، توسط راويانْ صورت گرفته و كلينى هم به اين مطلب تصريح نموده است. مثل روايتى كه با سند خود از عبد اللّه بن مغيره نقل مى كند كه مى گويد : در كتاب حريز آمده است. [3] يا روايتى از على بن ابراهيم آورده كه مى گويد : قرأت فى كتاب محمّد بن إبراهيم إلى أبى الحسن عليه السلام . [4]

جمع بندى

كلينى، در كتاب الكافى، براى سندگذارى و متن گذارى، همّت گماشته است. در بخش سندى، نوعا احاديث را مستند آورده و اختلاف طرق را يادآور شده است. در نقل حديث، رعايت امانت را نموده و حتّى روايات مقطوع، موقوف و مرسل را آورده و بدان تصريح نموده است. البته در كنار آن، حديث را با سند صحيح و استوار نيز آورده و بدين وسيله، ضعف آن را جبران نموده است. در بخش متنى، به بيان معناى حديث و وجوه مختلف آن، پرداخته و روايات مخالف اجماع را نپذيرفته، مجمل را تبيين كرده و در اين زمينه، گاهى به آيات نيز استشهاد نموده است.