44. الكافى‌ به نقل از محمّد بن يحيى، از احمد بن محمّد، از على بن حَكَم، از معاويه بن وَهْب: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از سَريّه‌اى باز مى‌گشت كه در آن، تعدادى از مسلمانان كشته شده بودند. زنان، پيش آمدند و از كشته‌هايشان پرسيدند. زنى نزديك شد و گفت: اى پيامبر خدا! فلانى چه شد؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «او با تو چه نسبتى داشت؟». گفت: پدرم بود. فرمود: «خدا را سپاس بگزار و استرجاع كن (إنّا لِلّه بگو) كه او به شهادت رسيد». آن زن هم چنين كرد. آنگاه گفت: اى رسول خدا! فلانى چه شد؟ فرمود: «او با تو چه نسبتى داشت؟». گفت: برادرم بود. فرمود: «خدا را ستايش كن و استرجاع نما كه او هم به شهادت رسيد». آن زن، باز هم حمد كرد و استرجاع گفت. سپس گفت: اى رسول خدا! فلانى چه شد؟ فرمود: «او چه نسبتى با تو داشت؟». گفت: همسرم بود. فرمود: «حمد خدا را به جاى آور و استرجاع كن كه او نيز شهيد شد». زن فرياد واويلا سر داد. پيامبر خدا فرمود: «گمان نمى‌بردم كه زن، شوهرش را تا اين اندازه دوست داشته باشد، تا اين كه اين زن را ديدم».

45. الكافى‌ به نقل از احمد، از محمّد، از مُعمّر بن خلّاد: از امام كاظم عليه السلام شنيدم كه فرمود: «پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به دختر جَحْش فرمود: «دايى‌ات حمزه كشته شد». دختر جحش، استرجاع (إنّا لِلّه) گفت و گفت: اين را در پيشگاه خداوند، پاداش به شمار مى‌آورم.

آنگاه، پيامبر صلى الله عليه و آله به وى فرمود: «برادرت نيز كشته شد». او استرجاع گفت و گفت: اين را نيز در پيشگاه خدا، پاداش به شمار مى‌آورم.

و بعد، پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود: «همسرت هم كشته شد». او دستش را بر سرش گذاشت و شيون سر داد. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «براى زن، هيچ چيزى با شوهر، برابرى نمى‌كند».