مقدّمه مؤلّف

تنظيم رفتار، مسئله مهم و مورد علاقه همه ماست . كيست كه تا كنون در صدد اصلاح و تنظيم رفتار خود ، چه در ابعاد فردى و چه در عرصه اجتماعى و ارتباط با ديگران ، بر نيامده باشد ؟! روان شناسان در مباحث نظرى و كاربردى خود ، راه هاى مفيد و ارزشمندى را براى تنظيم ، كنترل و تغيير رفتار ، بيان كرده اند . يافته هاى روان شناختى ، به خوبى مى توانند انسان را در پيشگيرى از رفتارهاى خود تخريبى (مانند : سيگار كشيدن ، پرخورى ، رفتارهاى جنسى ناسالم و جز آن) يارى كنند . البتّه بايد توجّه داشت كه اين فقط يك بُعد قضيّه است . بُعد ديگر تنظيم رفتار ـ كه در واقع ، بخش مهم آن نيز به شمار مى رود ـ توجّه به مسائل معنوى است . اساسا آيا مى توان تنظيم رفتار را مورد بحث قرار داد ، بدون آن كه در باره مؤلّفه هاى معنوى آن ، سخن گفت ؟ آيا دانش روان شناسى ، با توجّه به اين كه هدف زندگى را رسيدن به لذّت بيشتر مى داند ، مى تواند براى يك فرد مسلمان ، الگوى تنظيم رفتار ارائه نمايد ؟ و سرانجام ، الگوى دينىِ تنظيم رفتار چيست و به چه عواملى بستگى دارد ؟ سؤال هايى از اين دست ، موجب شد تا نگارنده به بررسى موضوع «تنظيم رفتار» در متون و منابع دينى بپردازد و روى آورد جديدى را در عرصه پژوهش هاى روان شناسى دينى پايه ريزى كند . كتابى كه اكنون پيش روى شماست ، برآيند نهايى