ارتباط او با عالم بزرگ اصفهان، محمّد تقى مجلسى، منتهى به افتخار دامادى ايشان شد[1]. مجلسى براى شروانى اجازه نقل روايت نيز صادر نموده است‌[2].

علامه عالى مقام محمّد تقى مجلسى در اين ايام در اصفهان محفل درس و بحث داشته است و بعيد نيست كه شروانى از او استفاده كرده باشد، ولى به شاگردى او نزد مجلسى، تصريح نشده و از اجازه مجلسى براى وى نيز فهميده نمى‌شود، لذا تصريح به نام مجلسى اول، در زمره اساتيد محقق شروانى، خالى از ضعف نيست‌[3].

آثار و تأليفات‌

ملا ميرزا شروانى، از دانشمندان و فرهيختگانى است كه در بيشتر علوم متداول روزگار خود، صاحب نظر و فكر بوده و در آن رشته‌ها آثار و مكتوباتى از خود به يادگار گذاشته است.

او در فقه، اصول، حديث، تفسير، كلام، فلسفه و همچنين ادبيات، لغت، معناى و بيان و شعر و هندسه داراى حاشيه، كتاب و رساله است. برخى عناوين آثار او عبارت‌اند از:

اثبات الواجب تعالى، الاجتهاد و الاخبار، اصالة البرائة، الإمامة، البداء، تفسير آية «إن الأبرار يشربون»، التوحيد و النبوة و الإمامة، الحاشية على حاشية الخفرية، الحاشية على حاشية على حاشية الشريفة على شرح المطالع، حاشية على شرايع الإسلام، حاشية على الشفاء، دفع شبهة الإستلزام و حاشية على معالم الاصول‌[4].

در اين نوشتار آثار حديثى وى را به اختصار گزارش مى‌كنيم:

1. الجمع بين الأخبار المتعارضة

آقا بزرگ تهرانى اين اثر را ضمن مجموعه‌اى از رسائل شروانى در كتابخانه سيد محمّد مهدى، در فيض آبادِ هند ديده است‌[5].

[1]. تذكره الشعراء، نصر آبادى، ص 157.

[2]. روضات الجنات، ج 2، ص 95.

[3]. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 11، ص 259.

[4]. معجم مؤلفي الشيعة، ص 243- 244.

[5]. الذريعة، ج 5، ص 135.