12. الإجازة الكبيرة[1]

اجازه مفصل سماهيجى به جارودى است كه به آن اشاره شد.

13. رسالة فى بيان أحوال عبداللَّه بن العباس‌[2]

درگذشت‌

شيخ عبداللَّه سماهيجى در نهم جمادى الثانى 1135 ق در بهبهان در گذشت‌[3].

ماده تاريخ زيبايى براى فوت او، سروده شده است كه نقل آن خالى از لطف نيست.

رساله حاضر

سماهيجى اين حديث را به درخواست بعضى دوستان و برادران دينى شرح كرده است. وى ابتدا تذكر مى‌دهد كه اين حديث از متشابهات و مشكلات اخبار است و درك معنا و منظور دقيق آن را، جز خدا و راسخون در علم نمى‌دانند و بعد از اين مقدمه كوتاه، وارد شرح فقرات حديث، بيشتر از حيث لغوى مى‌شود.

او در اين رساله از ملا خليل قزوينى، با تعبير «بعض الشارحين»، از علامه مجلسى با تعبير «بعض الأفاضل» و آثارشان الشافى في شرح الكافي و مرآة العقول بسيار ياد مى‌كند.

مؤلف، اين شرح كوتاه را در ظهر روز پانزدهم ماه ذيحجه، سال 1117 ق به پايان رسانده است.

اين رساله براساس دست نوشته موجود در كتابخانه شخصى آية اللَّه العظمى بروجردى رحمه الله در قم تصحيح شده است‌[5].

[1]. الذريعة، ج 1، ص 205.

[2]. لؤلؤة البحرين، ص 100، تعليقه سيد محمّد صادق بحرالعلوم.

[3]. روضات الجنات، ج 4، ص 247؛ لؤلؤة البحرين، ص 96. وفات سماهيجى را صاحب أنوار البدرين، نوزده جمادى الثانى نوشته است كه مأخذ آن دانسته نشد. ن. ك: أنوار البدرين، ص 170.

[4]. طبقات أعلام الشيعة، الكواكب المنتثره فى القرن الثانى بعد العشره، ص 461- 462.

[5]. فهرست نسخه‌هاى خطى كتابخانه مؤسسه حضرت آية اللَّه العظمى بروجردى، ج 2، ص 314، شماره 494، رساله نهم مجموعه.