المشاعر، شرح الزيارة است. وى در اين كتاب، ائمه عليهم السلام را علل اربعه كائنات (فاعلى، مادى، صورى و غايى) مى‌داند.

در وجود و ماهيت هم شيخ احمد احسايى، قول ويژه‌اى دارد و معتقد است هر دو اصيل‌اند و هر يك بعدى واقعى از شى‌ء را تشكيل مى‌دهند[1].

در هر صورت، احسايى سخنان متشابه، معما گونه و منحصر به فرد زيادى دارد كه برخى از آنها مخالف نظر بزرگان اماميه است، ولى عمده انحرافاتى كه در شيخيه واقع شد را، بايد در مطالب و آراء شاگردان شيخ جستجو كرد.

علامه شيخ محمّد حسين كاشف الغطاء بعد از تجليل از مقام احسايى مى‌گويد:

ولكن تلميذيه الكرمانى و الرشتى قد خرجا عن الجادة القويمة و زانجاً زيغاً عظيماً ولكن لا ادرى هل بلغ ذلك بهما الى حد الكفر والخروج عن الدين أم لا؟ نعم أدخلا على الشيعة الإمامية أشد محنة و اعظم بليَّة ومنهما نشأت بلية البابيه و إن كان كريم خان قد كفَّرَ الباب و ردَّ عليه، فلا حول ولا قوة إلّاباللَّه العلي العظيم‌[2].

آثار

شيخ احمد احسايى آثار فراوانى در زمينه‌هاى گوناگون دارد. براى شمارش اين نوشته‌ها فهرست نامه‌هاى متعددى تدوين شده است.

فهرست تصانيف، از رياض طاهر، فهرست كتب مشايخ عظام،[3] از ابوالقاسم ابراهيمى، فهرست موسوعة مؤلفي الإمامية[4] و أعلام هجر[5] از مهمترين منابعى است كه آثار شيخ را شمارش كرده‌اند.

كتاب اخير، آثار احسايى را تا 173 عنوان ذكر كرده است. نامدارترين تأليفات او

[1]. ن. ك:« احسايى، شيخ احمد» زين العابدين ابراهيمى، دايرةالمعارف بزرگ اسلامى.

[2]. الآيات البينات، ص 18( به نقل از أعلام هجر، ج 1، ص 239- 240).

[3]. فهرست كتب مشايخ عظام، ج 2، ص 9- 85.

[4]. موسوعة مؤلفي الإمامية، ج 3، ص 480- 563.

[5]. أعلام هجر، ج 1، ص 185- 222.