[

مذمت ظلم و تعدّى‌

]

وَ ايّاكُمْ أنْ يَبْغِىَ بَعْضُكُمْ عَلَى بَعضٍ، فَإنَّها ليْسَتْ مِنْ خِصَالِ الصَّالِحِينَ، فَإنَّهُ مَنْ بَغَى‌ صَيَّر اللَّهُ بَغْيَهُ عَلَى نَفْسِهِ، وَ صَارَتْ نَصْرَةُ اللَّهِ لِمَنْ بُغِىَ عَلَيهِ، وَ مَنْ نَصَرَهُ اللَّهُ غَلَبَ وَ أصَابَ الظَّفَرَ مِنَ اللَّهِ.

و احتراز كنيد از آن كه بر ديگران، تعدّى و زيادتى نماييد؛ زيرا كه بغى، از خصلت‌هاى اهل صلاح و خوبان نيست، از اين جهت كه كسى كه بغى و تعدّى مى‌كند، خداى تعالى، بغىِ او را به خودش برمى‌گرداند. و نصرت و مدد الهى به كسى مى‌رسد كه تعدّى و زيادتى بر او واقع شده. و هر كس كه خداى تعالى او را يارى كند، بر خصم، غالب و از جانب الهى ظفر مى‌يابد.

و كلينى رحمه الله از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه: حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود كه‌[1]: از بدى‌ها، چيزى كه عقوبتش زودتر به صاحبش مى‌رسد، بغى است.[2] و از آن حضرت، روايت كرده كه فرمود: شيطان، به لشكر خود مى‌گويد كه: در ميان بنى‌آدم، بغى و حسد بيندازيد؛ زيرا كه اين دو صفت، پيش خداى تعالى، عديل شرك‌اند.[3] و معنى بغى، در اصل لغت، از حد بيرون رفتن است و اين معنى، در ضمن تكبّر و ظلم و بعضى ديگر از صفات ذميمه، متحقّق مى‌شود. و بعضى احاديث در باب بغى، قبل از اين مذكور شد.

[1]. ب:-« كه».

[2]. الكافى، ج 2، ص 460، ح 1.

[3]. همان، ص 327، ح 2.