سازد تا روز قيامت‌[1].

و از آن حضرت، روايت كرده‌اند كه فرمود: كسى كه زكات نمى‌دهد، طوق مى‌كنند در گردن او مارى را كه از بسيارىِ زَهر، مو بر سر او نمى‌رويد تا از مغزِ سر او بخورد؛ و اين، معنى قول الهى است كه فرمود: «سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ[2]».[3] و از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام روايت كرده‌اند كه: هيچ بنده‌اى نيست كه زكات مال خود را ندهد، مگر آن كه خداى تعالى، آن مال يا آن عمل را اژدهايى مى‌كند از آتش كه بر گردن او طوق مى‌شود و از گوشت او مى‌كَنَد تا وقتى كه از حساب، فارغ شود؛ و اين، فرموده الهى است كه:

«سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ»؛[4] يعنى: آن چيزى را كه بخل به آن مى‌كنند از زكات، طوق گردن ايشان مى‌كنند در روز قيامت.

و از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده‌اند كه فرمود: دو خون است كه در اسلام، خداى تعالى، حلال كرده و كسى حكم به آنها نمى‌كند تا وقتى كه قائم ما اهل بيت، ظاهر شود: يكى زناكار مُحصن كه او را سنگسار مى‌كند، و يكى مانعِ زكات كه گردنش [را] مى‌زند؛ يعنى به علم خود، عمل مى‌فرمايد، بى‌گواه يا بعد از آن كه ثابت شود.[5] و از آن حضرت، روايت كرده‌اند كه فرمود: كسى كه يك قيراط از زكات [خود را] ندهد، نه مؤمن است و نه مسلمان. و حكايت حالِ چنين كسى است قول الهى كه مى‌فرمايد: «حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ* لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْتُ»[6].

يعنى: تا آن كه اجَل يكى از ايشان مى‌رسد، مى‌گويد كه: خداوندا! مرا برگردان. شايد عمل صالحى به جا آرم در آن چيزها كه گذاشته‌ام.[7] و در روايتى ديگر، چنين [آمده‌] است كه: نماز او هم قبول نمى‌شود.[8]

[1]. الكافى، ج 3، ص 505، ح 19؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 10، ح 1583.

[2]. سوره آل عمران، آيه 180.

[3]. الكافى، ج 3، ص 505، ح 16؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 10، ح 1585.

[4]. الكافى، ج 3، ص 504، ح 10؛ من لا يحضره الفقيه، ص 2، ص 10 و 11، ح 1587.

[5]. الكافى، ج 3، ص 503، ح 50؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 11، ح 1589.

[6]. سوره مؤمنون، آيه 99 و 100.

[7]. الكافى، ج 3، ص 503، ح 3؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 11 و 12، ح 1591 و 1593.

[8]. همان.