كه براى صفوان بن يحيى وصيّت كرده بود، خدمت امام رضا عليه السلام بردم. فرمود:

«خدا رحمت كند اسماعيل بن خطّاب را با اين وصيّتى كه براى صفوان بن يحيى كرده و نيز رحمت كند صفوان را! هر دو، شيعه پدران من بودند و هر كه شيعه ما باشد، خداوند، او را به بهشت مى‌برد».

2 عبد الرحمان بن حَجّاج‌[1]

1086 رجال الكشّى‌- به نقل از ابو القاسم نصر بن صباح-: امام رضا عليه السلام به بهشتى بودن عبد الرحمان بن حَجّاج، گواهى داد و امام صادق عليه السلام به عبد الرحمان مى‌فرمود:

«اى عبد الرحمان! براى مردم مدينه، سخن بگو؛ زيرا من دوست دارم كه امثال تو در ميان مردان شيعه ديده شوند».

3 على بن عبيد اللَّه بن حسين بن على بن الحسين عليه السلام‌[2]

1087 رجال الكشّى‌- به نقل از على بن حكم، از سليمان بن جعفر-: على بن عبيد اللَّه بن حسين بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب عليه السلام به من گفت: دلم مى‌خواهد براى عرض سلام، خدمت امام الرضا عليه السلام برسم. من گفتم: پس چه چيز، مانع تو از اين كار مى‌شود؟ گفت: شُكوه و هيبت ايشان. از ايشان مى‌ترسم.

يك بار كه امام رضا عليه السلام به بيمارى خفيفى دچار شد و مردم به عيادتش مى‌آمدند، به على بن عبيد اللَّه بر خوردم. به او گفتم: اكنون زمان آن چيزى كه مى‌خواهى، رسيده است. امام رضا عليه السلام به اندك ناخوشى‌اى گرفتار شده است و مردم به عيادتش مى‌آيند. اگر مى‌خواهى به خدمتش برسى، امروز وقت آن است.

[1]. عبد الرحمان بن حَجّاج بَجَلى، وابسته بَجَليان، اهل كوفه و سابُرى‌فروش بود و در بغداد سكنا گزيد. كاملًا ثقه و مطمئن و موجّه بود و وكيل امام صادق عليه السلام بود. در روزگار امام رضا عليه السلام و با ولايت ايشان، از دنيا رفت.

[2]. از ياران خاصّ امام كاظم عليه السلام و امام رضا عليه السلام بود، به طورى كه وقتى بيمار شد، امام رضا عليه السلام شخصاً به عيادتش رفت. حديثى در باره‌اش رسيده كه نشانگر مقام شامخ و اخلاص و تشيّع اوست. او زاهدترين و عابدترين فرد خاندان ابو طالب در روزگار خود بود. در باره حج، كتابى دارد كه همه آن را از امام كاظم عليه السلام روايت كرده است.