هر چه را بخشيده‌اى، حلال مى‌كنم. خودم و پدرم، عهده‌دار مى‌شويم كه بهشت را برايت تضمين كنيم».

4 عيسى بن ابى منصور[1]

1077 رجال الكشّى‌- به نقل از ابراهيم بن على-: امام صادق عليه السلام هر گاه عيسى بن ابى منصور را مى‌ديد، مى‌فرمود: «هر كه دوست دارد مردى از اهل بهشت را ببيند، به اين بنگرد».

5 جوانى از كاتبان بنى اميّه‌

1078 الكافى‌- به نقل از على بن ابى حمزه-: دوستى داشتم كه از كاتبان بنى اميّه بود. به من گفت: از امام صادق عليه السلام برايم اجازه ملاقات بگير.

من از امام عليه السلام اجازه خواستم و ايشان اجازه داد. چون به حضور ايشان رسيد، سلام كرد و نشست و سپس گفت: قربانت گردم! من در ديوان اين جماعت، كار مى‌كردم و از دنياى آنان، به مال و منال فراوانى رسيده‌ام و براى به دست آوردن آن، چشم بر هم نهادم (به حلال و حرام توجّهى ننمودم).

امام صادق عليه السلام فرمود: «اگر بنى اميّه كسى را نمى‌يافتند كه برايشان دبيرى كند و ماليات بگيرد و براى آنان بجنگد و در [نماز] جماعتشان حاضر شود، هرگز نمى‌توانستند حقّ ما را غصب كنند! اگر مردم، آنها را با آنچه در دستشان است، تنها مى‌گذاشتند، چيزى جز همانچه در دستشان افتاده بود، نمى‌يافتند».

آن مرد جوان گفت: قربانت گردم! آيا راهى براى بيرون آمدن از اين [وضع‌] برايم هست؟

فرمود: «اگر برايت بگويم، انجام مى‌دهى؟».

گفت: انجام مى‌دهم.

فرمود: «خودت را از تمام آنچه در ديوانِ آنها به دست آورده‌اى، خلاص كن.

كسانى را كه مى‌شناسى، مالشان را به آنها باز گردان و كسانى را كه نمى‌شناسى،

[1]. عيسى بن ابى منصور، ابو صالح، از موالى، اهل كوفه، از اصحاب امام صادق عليه السلام، معروف به شَلَقان، و از فضلا و نيكان بود. در مدح او، احاديثى از امام صادق عليه السلام رسيده است.