2 ابو بصير مكفوف‌[1]

1065 الكافى‌- به نقل از ابو بصير-: خدمت امام باقر عليه السلام رسيدم و گفتم: ... شما قادريد كه مرده را زنده كنيد و كور مادرزاد و پيس را شفا دهيد؟

فرمود: «آرى، به خواست خدا» و سپس به من فرمود: «نزديك من بيا، اى ابو محمّد!».

من نزديك رفتم. ايشان دستى به چهره و چشمم كشيد و من آفتاب و آسمان و زمين و خانه‌ها و هر چه را در شهر بود، ديدم. سپس فرمود: «آيا دوست دارى چنين باشى و در روز قيامت، مانند بقيّه مردم با تو رفتار شود، يا آن كه [دوست دارى‌] به حال نخست باز گردى و يكسره به بهشت روى؟».

گفتم: به حال سابقم باز گردم.

ايشان دوباره دست به چشمم كشيد و من به حال سابقم باز گشتم.

3 بُرَيد بن معاويه‌[2]

1066 امام صادق عليه السلام: فروتنان را مژده بهشت بده: بُرَيد بن معاويه عِجلى و ابو بصير ليث بن بخترى مرادى و محمّد بن مسلم و زراره؛ چهار انسان برگزيده و امينان خدا بر حلال و حرام او را. اگر اينان نبودند، آثار نبوّت قطع مى‌شد و از بين مى‌رفت.

[1]. ابو بصير اسدى و به قولى ابو محمّد، راوى‌اى ثقه و معتبر است. وى از امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام روايت كرده است. او در سال يكصد و پنجاه هجرى، در گذشت.

[2]. ابو القاسم عِجلى، عرب بود و از امام صادق عليه السلام و امام باقر عليه السلام روايت كرده است. او در زمان حيات امام صادق عليه السلام و به قولى در سال يكصد و پنجاه، وفات يافت. از سرشناسان شيعه و فقيه بود و در نزد ائمّه عليهم السلام منزلت داشت.