10 سلمان فارسى‌[1]

1036 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: بهشت به سه كس، مشتاق است: على و عمّار و سلمان.

1037 امام على عليه السلام‌: به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله گفتم: اى پيامبر خدا! شما فرمودى: بهشت به سه كس، مشتاق است. اين سه كس كيان‌اند؟

فرمود: «تو يكى از آنان و اوّلينِ آنانى. و سلمان فارسى؛ چرا كه او كم‌تكبّر است. او با تو يك‌دل است. پس او را براى خويش برگزين. و عمّار بن ياسر كه در صحنه‌هاى بسيارى، تو را همراهى مى‌كند و هيچ كارزارى نيست، مگر اين كه در آن با تو خواهد بود. خيرش بسيار و نورش تابان و پاداشش بزرگ است».

1038 امام حسين عليه السلام: جبرئيل نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت: ... اى محمّد! بهشت به سه تن از ياران تو، مشتاق است ....

على عليه السلام فرمود: ... آنان كيان‌اند، اى پيامبر خدا؟

فرمود: «تو يكى از آنان هستى- اى على- و عمّار بن ياسر كه به زودى در جنگ‌هايى، تو را همراهى خواهد كرد كه ارزش آنها آشكار و خيرشان بسيار است، و سلمان كه از ما خاندان است و با تو يك‌دل است. او را براى خودت برگزين».

[1]. ابو عبد اللَّه، سلمان فارسى، يا سلمان محمّدى، ايرانى بود. در رامهرمز( شهرى مشهور در ناحيه خوزستان) به دنيا آمد؛ امّا اصالتاً اصفهانى بود. او از صحابه جليل القدر پيامبر صلى الله عليه و آله بود. زمانى كه پيامبر خدا به مدينه آمد، به خدمت ايشان رسيد و اسلام آورد. او در جنگ خندق شركت داشت و مسلمانان را با ارائه فنون جنگ، يارى رساند. همو بود كه پيشنهاد حفر خندق را داد. سلمان در نهايت زهد مى‌زيست و از شيفتگان امام على و اهل بيت عليهم السلام بود. عمر، او را بر مداين گماشت و نزديك به دويست و پنجاه سال زندگى كرد و در روزگار حكومت عمر يا عثمان، در مداين در گذشت.