6 حارثة بن سُراقه‌[1]

1029 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- به مادر حارثه، آن گاه كه فرزندش در جنگ بدر، به شهادت رسيد-: اى امّ حارثه! در بهشت، بهشتى ديگر است و فرزند تو، در فردوس برين، جاى گرفت و فردوس، بلنداى بهشت و وسط آن و بهترين جاى آن است.

1030 شرح نهج البلاغة- به نقل از واقدى-: حارثة بن سُراقه مشغول آب خوردن با دهانش از آبگير بود كه تيرى از سوى مشركان آمد و بر گلويش نشست و جان داد .... چون پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از بدر باز گشت، مادر حارثه نزد ايشان آمد و گفت:

اى پيامبر خدا! شما از جايگاه حارثه در قلبم آگاهى. من خواستم بر او گريه كنم؛ ولى با خود گفتم: گريه نكنم تا از پيامبر خدا در باره‌اش بپرسم. اگر در بهشت بود، بر او نگِريم و اگر در آتش بود، بر او بگريم و ناله و فغان سر دهم.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «اى داغ‌ديده! مگر يك بهشت هست؟! بهشت‌هاى بسيار وجود دارد و سوگند به آن كه جانم در دست اوست، فرزند تو در فردوس برين است».

مادرش گفت: پس هرگز بر او نخواهم گريست.

[1]. حارثة بن سُراقة بن حارث بن عَدى بن مالك، مادرش امّ حارثه ربيع دختر نضر، همان عمّه انَس بن مالك بن نضر، خدمتكار پيامبر خداست. حارثه در جنگ بدر با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بود و در همان جنگ، به شهادت رسيد. او نخستين سوار اسلام بود كه شهيد شد.