مى‌گويد: خداوندا! گمانم به تو، اين بود كه گناهم را مى‌آمرزى و مرا در بهشت جاى مى‌دهى.

پادشاه عالم مى‌فرمايد: اى فرشتگان من! نه! به عزّت و جلالم و به نعمت‌هايم و به والايىِ مقام و بلندىِ جايگاهم سوگند كه اين بنده‌ام هرگز لحظه‌اى به من گمان نيك نداشته است و اگر لحظه‌اى گمان نيك مى‌داشت، او را به آتش نمى‌ترساندم. دروغش را راست پنداريد و او را به بهشت ببريد».

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سپس فرمود: «هيچ بنده‌اى نيست كه به خدا گمان نيك بَرَد، مگر آن كه مطابق گمانش به او، با وى رفتار مى‌شود. اين، سخن خود اوست كه:

«و همين گمانتان كه در باره پروردگارتان برديد، شما را هلاك كرد و از زيانكاران شديد»».

ل- انصاف داشتن در معاشرت با مردم‌

552 الكافى‌- به نقل از ابو البلاد، در حديثى كه سند آن را به پيامبر صلى الله عليه و آله رسانده است-:

پيامبر صلى الله عليه و آله آماده رفتن به يكى از جنگ‌ها بود كه باديه‌نشينى آمد و ركاب اشتر ايشان را گرفت و گفت: اى پيامبر خدا! به من كارى بياموز كه با انجام دادن آن به بهشت بروم.

فرمود: «هر رفتارى كه دوست دارى مردم با تو بكنند، تو با آنان همان كن و هر رفتارى كه خوش ندارى مردم با تو انجام دهند، تو نيز با آنان چنان مكن. راه را بر شتر بگشاى».

553 مسند ابن حنبل‌- به نقل از خالد بن عبد اللَّه قسرى-: پدرم از جدّم برايم حديث كرد كه: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «آيا بهشت را دوست دارى؟».

گفتم: آرى.

فرمود: «پس آنچه را براى خود دوست دارى، براى برادرت نيز دوست بدار».

554 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس خوش دارد كه از آتشْ دور داشته شود و به بهشت وارد