519 امام باقر عليه السلام: بهشت، پيچيده در ناملايمات و شكيبايى است. پس هر كه در دنيا بر ناملايمات بشكيبد، به بهشت مى‌رود. دوزخ نيز پيچيده در خوشى‌ها و خواهش‌هاى نفسانى است. پس هر كه خوشى و خواهش نفْس را برآورده سازد، به دوزخ مى‌رود.

520 امام صادق عليه السلام: گروهى از فرشتگان بر فرزندان آدم به خاطر كامجويى‌ها و خواهش‌هاى نفسانى، خرده گرفتند. مقصودم حلال آنهاست، نه حرامشان.

خداوند را از نكوهش فرشتگان نسبت به فرزندان مؤمن آدم، عار آمد. پس در دل‌هاى آن فرشتگان، كامجويى‌ها و خواهش‌هاى نفْسانى افكند تا ديگر بر مؤمنان، خرده نگيرند. فرشتگان، چون چنين چيزى را در وجود خود احساس كردند، از آن به درگاه خدا ناليدند و گفتند: خداوندا! ما را ببخش. ما را ببخش و ما را به همان چيزى كه براى آن آفريدى و بر آن مجبورمان ساختى، باز گردان؛ چرا كه مى‌ترسيم به كج‌راهه در افتيم.

پس خداوند، كامجويى و خواهش را از دل‌هايشان بر كند.

چون روز قيامت شود و بهشتيان به بهشت روند، آن فرشتگان از بهشتيان اجازه ورود مى‌خواهند و به آنها اجازه داده مى‌شود. پس بر ايشان وارد مى‌شوند و سلام مى‌دهند و به ايشان مى‌گويند: «سلام بر شما كه شكيبايى كرديد» در دنيا در برابر خوشى‌ها و خواهش‌هاى نفسانى حلال!

521 تاريخ اليعقوبى‌: امام صادق عليه السلام فرمود: «دو خصلت است كه هر كس به آنها چنگ زند، به بهشت مى‌رود».

پرسيدند: آن دو چيست؟

فرمود: «تحمّل آنچه تو خوش ندارى؛ امّا خداوند، آن را خوش مى‌دارد، و ترك آنچه تو خوش مى‌دارى؛ امّا خداوند، آن را خوش نمى‌دارد».

به ايشان گفته شد: چه كسى طاقت اين كار را دارد؟

فرمود: «كسى كه از دوزخ به بهشت مى‌گريزد».

522 امام رضا عليه السلام: كسى كه از خدا بهشت بخواهد، ولى بر سختى‌ها نشكيبد، خود را ريشخند كرده است.