357 مصباح الشريعة- در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده شده است-: روايت شده است كه يحيى بن زكريّا عليه السلام در طول شب، در باره بهشت و دوزخ مى‌انديشيد و به خاطر اين دو، شب‌هايش را بيدار مى‌ماند و خوابش نمى‌گرفت، و چون صبح مى‌شد، مى‌گفت: بار خدايا! به كجا مى‌توان گريخت؟ و در كجا آرام مى‌توان گرفت؟ بار خدايا! به تو.

6/ 4: غفلت از بهشت‌

358 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: نديدم چيزى چون دوزخ كه گريزانِ از آن، خفته باشد، و نه چون بهشت كه جوينده‌اش در خواب، فرو رفته باشد!

359 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: مبادا زرق و برق فريبنده دنيا، شما را از درجات بهشت‌هاى بلندجايگاه، غافل كند!

360 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: آن كه ترسيد، همه شب، ره پوييد و آن كه همه شب ره پوييد، به منزل مقصود رسيد. آگاه باشيد كه كالاى خدا گران است. آگاه باشيد كه كالاى خدا بهشت است.

361 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر گاه بنده نماز بخواند و از خداى بلندمرتبه، بهشت را نخواهد و از آتش دوزخ به او پناه نبرد، فرشتگان مى‌گويند: «دو چيز بزرگ، بهشت و دوزخ را از ياد برد!».

362 امام على عليه السلام: هان! من نديده‌ام چيزى را كه چون بهشت، جوينده‌اش خفته باشد، و نه چون دوزخ كه گريزانِ از آن، در خواب، فرو رفته باشد. بدانيد كه‌