6 الكافى‌- به نقل از حسين بن ميسر-: از امام صادق عليه السلام در باره بهشتِ آدم عليه السلام پرسيدم. فرمود: «بهشتى از بهشت‌هاى دنياست كه در آن، خورشيد و ماه طلوع مى‌كنند. اگر از بهشت‌هاى آخرت بود، هرگز از آن بيرون نمى‌رفت».

1/ 2: بهشتِ دنيا

قرآن‌

«و اوست كه بهشت‌هايى با داربست و بدون داربست، و خرمابُن و كشتزار با ميوه‌هاى گوناگون آن و زيتون و انار را، شبيه به هم و غير شبيه، پديد آورد. از ميوه آن- چون ثَمَر داد- بخوريد و حقّ [بينوايان از] آن را روز بهره‌بردارى از آن، بدهيد؛ ولى زياده‌روى نكنيد كه او اسرافكاران را دوست ندارد».

«و در زمين، قطعاتى كنار هم‌اند و باغ‌هايى از انگور و كشتزارها و درختان خرما، چه از يك ريشه و چه از غير يك ريشه، كه با يك آب، سيراب مى‌گردند؛ ولى برخى از آنها را در ميوه‌ [از حيث مزه و نوع كيفيت‌] بر برخى ديگر، برترى مى‌دهيم. بى گمان، در اين، براى مردمى كه تعقّل مى‌كنند، نشانه‌هايى است».

«پس براى شما به وسيله آن (آب)، باغ‌هايى از درختان خرما و انگور پديدار كرديم كه در آنها براى شما ميوه‌هاى فراوان است و از آنها مى‌خوريد».

«و از آسمان، آبى پُر بركت فرود آورديم. پس بِدان، باغ‌ها و دانه‌هاى درو كردنى رويانديم».

حديث‌

7 تفسير القمّى: سخن او: «و اوست كسى كه بهشت‌هايى با داربست و بدون داربست،