در اين هنگام، آن (مرگ) را مانند گوسفند، سر مى‌بُرند.

سپس آواز دهنده‌اى آواز مى‌دهد كه: ديگر، مرگى نيست. به جاودانگى، يقين كنيد.

پس بهشتيان، چنان خوش‌حال مى‌شوند كه اگر قرار بود كسى در آن روز از خوش‌حالى بميرد، قطعاً آنان مى‌مُردند».

سپس اين آيه را تلاوت كرد: «آيا ديگر روى مرگ را نمى‌بينيم، جز همان مرگ نخستين خود را؟! و ما هرگز عذاب نخواهيم شد؟! به راستى كه اين، همان كاميابى بزرگ است. براى چنين [پاداشى‌] بايد كوشندگان بكوشند» و [فرمود:] «دوزخيان، چنان ناله‌اى سر مى‌دهند كه اگر قرار بود كسى از ناله بميرد، قطعاً آنان مى‌مُردند. اين است [معناى‌] سخن خداوند عز و جل كه: «آنان را از روز حسرت، بيم ده، آن گاه كه كار، تمام مى‌شود»».

324 تفسير القمّى‌- به نقل از ابو ولّاد حنّاط-: از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند: «آنان را از روز حسرت، بيم ده» سؤال شد. فرمود: «پس از آن كه بهشتيان به بهشت و دوزخيان به دوزخ رفتند، ندا دهنده‌اى از جانب خداوند، ندا مى‌دهد كه: اى اهل بهشت و اى اهل دوزخ! آيا مرگ را در چهره‌اى از چهره‌ها مى‌شناسيد؟

آنها مى‌گويند: نه.

پس، مرگ را در چهره قوچى سياه و سفيد مى‌آورند و آن را ميان بهشت و دوزخ، نگاه مى‌دارند. سپس به همه آنها ندا مى‌شود كه: اينك بالا بيابيد و مرگ را تماشا كنيد.

آنان، بالا مى‌آيند. سپس خداوند دستور مى‌دهد كه آن را ذبح كنند. آن گاه گفته مى‌شود:

اى بهشتيان! [از اين پس،] جاودانگى است و هرگز مرگى نيست، و اى دوزخيان! [از اين پس،] جاودانگى است و هرگز مرگى نيست».

325 معانى الأخبار- به نقل از ابن عبّاس-: سراى سلامت، بهشت است. اهل آن، از همه آفت‌ها و گزندها و بيمارى‌ها و ناخوشى‌ها مصون‌اند. آنان از پيرى و مرگ و دگرگونىِ حالات، در امان‌اند و همواره گرامى‌اند و هرگز اهانت نمى‌بينند، پيوسته عزيزند و هرگز خوار نمى‌شوند، هميشه توانگرند و هيچ گاه فقير نمى‌شوند، همواره خوش‌بخت‌اند و هرگز روى بدبختى را نمى‌بينند، پيوسته شاد و خوش‌حال‌اند و هرگز غمگين و اندوهناك نمى‌شوند، و هماره زنده‌اند و هرگز نمى‌ميرند. در كاخ‌هايى از دُر و مرجان‌اند كه درهاى آنها رو به عرش‌