2 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: مدّت درنگ آدم و حوّا در بهشت، تا زمانى كه از آن، بيرون رانده شدند، هفت ساعت از روزهاى دنيا بود و در همان روز، خداوند، آن دو را [به زمين‌] فرستاد.

3 امام على عليه السلام‌- در سخنانى كه در آن، پيدايش زمين و گسترش يافتن آن بر روى آب را توصيف نمود-: [خداوند] چون زمينش را آماده ساخت و فرمانش را اجرا كرد، آدم عليه السلام را از ميان آفريدگانش برگزيد و او را نخستين آفريده خود [از نوع انسان‌] قرار داد و او را در بهشتش اسكان داد و در آن براى او، [ميوه‌ها و] خوراكى‌هاى فراوان و گوارا قرار داد.

4 امام على عليه السلام‌- در سخنانى كه در آن، آغاز آفرينش آسمان و زمين را توصيف نمود-: سپس خداوندِ پاك، آدم را در سرايى جاى داد كه زندگى‌اش را در آن، پُر ناز و نعمت قرار داده بود، و جاىِ باشِ او را امن گردانيد و او را از ابليس و دشمنى‌اش [با آدم‌] بر حذر داشت؛ امّا دشمن او- كه به زندگى آدم در سراى جاويدان و همنشينى‌اش با نيكان، رشك مى‌بُرد- او را فريفت و در نتيجه، آدم عليه السلام يقين را به شكّش، و عزم [و نيرومندى‌] را به سستى‌اش فروخت و دل‌شادى [اش‌] را به دلهره بدل كرد و از فريب خوردن، پشيمان شد. سپس خداوندِ پاك، راه توبه را براى او گشود و كلمه رحمتش را به وى آموخت و بازگشت به بهشتش را به او وعده داد.

5 امام صادق عليه السلام: ابليس، چهار بار فغان بر آورْد: اوّلين بار، روزى كه لعنت شد؛ دوم، زمانى كه به زمين فرو فرستاده شد؛ سوم، زمانى كه محمّد صلى الله عليه و آله پس از وقفه‌اى در ارسال پيامبران، به پيامبرى مبعوث شد؛ و چهارم، زمانى كه امّ الكتاب (سوره فاتحه) فرو فرستاده شد.

نيز دو بار، خُرّه كشيد: يك بار، زمانى كه آدم از درخت خورد، و بار دوم، زمانى كه از بهشت فرود آمد.