خدا پيامبرانش را با آنان همنشين قرار داده و فرشتگانش را به زيارت آنان فرستاده و گوش‌هايشان را از اين كه صداى آتشى را بشنوند، بركنار داشته و بدن‌هايشان را از اين كه خستگى و رنجى را احساس كنند، مصون داشت است.

«اين، فضل خداست كه آن را به هر كه بخواهد، مى‌دهد و خدا صاحب فضل بزرگ است».

293 امام زين العابدين عليه السلام‌- در دعا-: بار خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و مرا و همه برادرانم را مؤمن به خودت قرار ده، و نيز پايدار بر اسلام ... و خواهان بهشت، و از وارثان فردوس كه جامه‌هايى از ابريشم نازك و ستبر، بر تن مى‌كنند و بر تخت‌ها تكيه مى‌زنند و تاج‌هاى مزيّن به دُر و ياقوت و زبرجد، بر سر مى‌نهند و فرزندانى جاويدان به آنان خدمت مى‌كنند و با جام‌ها و ابريق‌ها و پياله‌ها، از چشمه‌اى روان مى‌نوشند و با سيه‌چشمان بهشتى، ازدواج مى‌كنند و در نعمت‌هاى بهشت، غوطه‌ورند و در سراىِ ماندگارى، جاويدان‌اند و در آن جا نه [خستگى و] رنجى احساس مى‌كنند و نه از آن جا اخراج مى‌شوند.

294 امام عسكرى عليه السلام‌- در تفسير منسوب به ايشان، در باره اين سخن خداى بزرگ: «از هر كجاى آن كه خواستيد، فراوان بخوريد»-: يعنى گسترده و بدون خستگى.

5/ 3: بيم و اندوه‌

قرآن‌

«آيا اينان، همان كسانى نبودند كه سوگند ياد مى‌كرديد خدا آنان را به رحمتى نخواهد رسانيد؟ [اينك‌] به بهشت وارد شويد. نه بيمى بر شماست و نه اندوهگين مى‌شويد».