4/ 3: ساختمان بهشت‌

90 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خداى عز و جل، ديوار بهشت را با خشتى از طلا و خشتى از نقره ساخت. سپس جويبارهايى را از دل آن، درآورد و درختكارى كرد. چون فرشتگان، زيبايى و خرّمىِ آن را ديدند، گفتند: خوشا به حالت در ميان منزلگاه‌هاى پادشاهان!

91 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: ديوار بهشت، يك خشتش از طلاست و خشت ديگرش از نقره. دشت بهشت، طلاست و خُرده‌سنگ‌هايش، مرواريد است و گِل آن، مُشك و خاكش، زعفران است و در آن، درختان كُنار بى‌خار است و نيز درخت‌هاى موز با ميوه‌هاى خوشه خوشه بر هم چيده، و سايه‌اى گسترده و پايدار، و آبى ريزان.

92 امام على عليه السلام‌- به احنَف بن قيس-: اى احنَف! شايد نگاهت به روى يكى (دنيا)- كه با وجود خرّمى چهره‌اش، بيمارى‌ها را پديدار مى‌سازد- و سرايى كه نقش و نگار ايوانش و پرده‌هايى كه آويخته‌اى و باد و آفتاب، بر ميوه آن گماشته شده‌اند، مشغولت كرده‌اند، تو را سرگرم ساخته است، در حالى كه اين سراى تو، سراى ماندن نيست و تو را از سرايى باز داشته است كه خداوند سبحان، آن را از مرواريد سپيد آفريد و جويبارها در آن، روان ساخت و درخت‌ها در آن كاشت و با ميوه‌هاى رسيده‌اش، بر آن سايه افكند و از دختركان سيه‌چشم نورسيده، آكنده‌اش داشت و سپس دوستان خود و اهل طاعتش را در آن، جاى داد.

پس، اگر آنها را ببينى- اى احنف-، بر دهِش‌هاى فزاينده پروردگار پاكشان‌