4/ 2: زمين بهشت‌

86 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: زمين بهشت، سفيد است و عرصه‌اش، صخره‌هاى كافور.

مُشك، به سان تپّه‌هاى شن، آن را در ميان گرفته است و جويبارهاى بسيار در آن، روان اند. بهشتيان، از دور و نزديك، در آن جا گِرد هم مى‌آيند و با يكديگر، آشنا مى‌شوند. سپس خداوند، بادِ رحمت را مى‌وزاند و بوى مُشك، در آنان مى‌پيچد.

آن گاه، مرد در حالى كه بسى زيباتر و خوش‌بوتر گشته است، به نزد همسر خويش باز مى‌گردد و همسرش به او مى‌گويد: از نزد من كه رفتى، برايم خواستنى بودى و اكنون، بسى خواستنى‌تر شده‌اى.

87 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: در بهشت، بسترى از مُشك وجود دارد، همانند غلْتگاه سُتوران شما در دنيا.

88 صحيح مسلم‌- به نقل از ابو سعيد-: ابن صيّاد، از پيامبر صلى الله عليه و آله در باره خاك بهشت پرسيد. ايشان فرمود: «خاكى نرم و سفيد و مُشكى ناب است».

89 امام باقر عليه السلام: زمين بهشت، سنگ‌هاى مرمرش، نقره است و خاكش، وَرس (اسپَرَك) و زعفران است و خاكروبه‌اش، مُشك است و سنگ‌ريزه‌هايش، دُر و ياقوت‌اند.