آثار نايابى كه گزارش‌هايى از آنها، در منابع متأخر آمده است: 12. انس العلم و تأديب المتعلّم‌، كه در سده ششم در اختيار ابن ادريس حلّى (م 598 ق) بوده و وى در السرائر، رواياتى را به صورت مرسل، در باره حقيقت محبّت امام على عليه السلام از آن نقل كرده است.[1] اين كتاب از سده هفتم به بعد، ناياب شد. محمّد باقر مجلسى، تنها دو روايت را باواسطه‌ السرائر، از آن نقل كرده است.[2] 13. الإحن و المحن‌، كه در اختيار ابن شهر آشوب بوده و وى در مناقب، رواياتى را از آن نقل كرده كه موضوعشان مختلف، و اسناد بيشتر آنها مرسل است.[3] اين كتاب پس از ابن شهر آشوب، ناياب شد. محمّد باقر مجلسى، با واسطه كتاب‌ مناقب‌ ابن شهر آشوب، از آن نقل كرده است.[4] اثر خطّى: 14. التعريف‌. اين كتاب در سده هفتم، در اختيار ابن طاووس بوده و وى يك روايت از آن را در باره نماز ماه رمضان، نقل كرده و متذكّر شده كه نسخه‌اى از كتاب‌ التعريف‌ را كه در سال 412 ق، نگارش يافته است، در اختيار دارد.[5] نسخه ديگرى از اين كتاب كه محدّث نورى آن را به خطّ شهيد ثانى، در سه صفحه نقل كرده است، در كتاب‌خانه آية اللَّه نجفى مرعشى (مجموعه شماره 752، رساله دوم) نگهدارى مى‌شود.[6]

30. ابوغالب زُرارى (285- 368 ق)

احمد بن محمّد بن سليمان بن حسن بن جَهْم بن بُكَير بن سنسن، مكنى به ابو غالب و معروف به ابو غالب زُرارى؛ محدّث، فقيه و رجالى. ابو غالب در ربيع ثانى سال‌

[1]. السرائر، ج 3، ص 639- 640.

[2]. بحار الأنوار، ج 2، ص 206.

[3]. المناقب، ابن شهرآشوب، ج 1، ص 205، 309؛ ج 2، ص 9، 106، 170؛ ج 3، ص 19.

[4]. بحار الأنوار، ج 22، ص 524.

[5]. الإقبال، ج 1، ص 47- 48.

[6]. فهرس التراث، ج 1، ص 403.