كمال الدين و تمام النعمة است)، شيخ مفيد و شيخ طوسى است. از منابع مورد استفاده ابن حمزه در تأليف اين كتاب، مى‌توان مصادر زير را ذكر نمود:

1. بستان الكرام‌ ابو الحسن محمّد بن احمد بن شاذان (شادان) قمى. ابن حمزه دو حديث از اين كتاب نقل كرده است.[1] 2. مفاخر الرضا، اثر عالم مشهور شافعى نيشابور، حاكم نيشابورى (م 405 ق)، مؤلّف كتاب‌ المستدرك على الصحيحين‌. نقل‌هاى ذكر شده، تنها منقولات موجود از اين كتاب‌اند.[2] 3. حلية الأولياء، اثر مشهور ابو نعيم اصفهانى (م 430 ق). اين كتاب كه مورد توجّه علماى امامى بوده، به دليل در برداشتن فضايل اهل بيت، به تكرار، مورد استناد و استفاده علماى امامى قرار گرفته است.[3] در اين كتاب، دو اثر با نام‌ فضائل البتول‌ (نوشته فردى به نام ابو موسى) و سير الأئمّة (نگاشته فردى به نام مولينى) معرفى شده كه اطلاعى در موردشان موجود نيست.[4] نيز گاهى بدون ذكر منابع و تنها با بيان «وجدت فى بعض الكتب من أصحابنا» حديثى نقل شده است.[5] همچنين نقل‌هايى از تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام آورده شده است كه نشان‌دهنده تداول اين تفسير است.[6]

برخى فوايد تاريخى كتاب «الثاقب فى المناقب»

بجز اهمّيت حديثى اين كتاب، نكاتى در مورد وضعيت و مشكلات شيعيان، در آن آمده است. به عنوان مثال، ابن حمزه به نقل از جماعتى از مردم خراسان، ماجراى رخ‌داده در مورد يكى از سادات را بيان كرده است.

[1]. ر. ك: همان، ص 328.

[2]. براى ديدن اين نقل‌ها، ر. ك: همان، ص 483، 496 و 546.

[3]. در اين مورد، ر. ك: كتاب‌خانه ابن طاووس، ص 294.

[4]. ر. ك: الثاقب فى المناقب، ص 55 و 149.

[5]. ر. ك: همان، ص 311 و 458.

[6]. ر. ك: همان، ص 467.