ترجيح داده‌اند.[1] برخى نيز اگرچه بر آن اعتماد نكرده‌اند، مطالب آن را در كنار ديگر اقوال، ذكر و گاه نقد كرده‌اند.[2] عدّه‌اى ديگر كه بر كتاب ابن غضائرى اعتماد نكرده‌اند، معتقدند كه اوّلًا وى در آراى رجالى خود، برپايه اجتهاد عمل كرده و ثانياً، در جرح به امورى مانند غلو تمسّك كرده كه يا سبب جرح نيستند و يا در سببيت آنها اختلاف است، و ثالثاً، وى عدّه بسيار زيادى را جرح و تضعيف كرده است. به همين جهت، درباره او چنين عباراتى به كار رفته است: «كسى از دم تيغ طعن او، سالم خارج نشده است»، «راوى سالم، كسى است كه از زير دست او سالم بيرون آمده باشد»، «جرح او، در واقع، مدح است» و «وى فردى طعّان است».[3] نسخه چاپى‌ الضعفاء، شامل اين بخش‌هاست: مقدّمه محقّق، مقدّمه كوتاه تسترى، اصل كتاب، مستدرك كتاب و فهرست‌هاى عموى آن. مقدّمه محقّق، در شرح حال مؤلّف، آثار او، انتساب كتاب به ابن غضائرى، معرّفى كتاب و شيوه نقد و جرح رجال، و معرّفى نسخه‌هاى خطّى كتاب است.

در اصل كتاب، نام 160 راوى با ذكر مورد جرح هر كدام، آمده است. مطالب بر اساس اسامى راويان از الف تا يا، و يك باب با عنوان كنيه، سامان يافته است.

قسمت پايانى كتاب، ذكر راويانى است كه در رجال النجاشى‌ و خلاصة الأقوال‌ علّامه حلّى و رجال ابن داوود، درباره آنها مطلبى از ابن غضائرى نقل شده است. محقّق كتاب اين موارد را تحت عنوان «مستدركات» آورده است.

كار ديگر محقّق، نگارش فهرست كتاب در اين موارد است: 1. فهرس أسماء الأعلام، 2. فهرس كنى الأعلام، 3. فهرس ألقاب الأعلام و أنسابهم، 4. فهرس ألفاظ

[1]. مانند ابن طاووس( به نقل از: التحرير الطاووسى؛ خلاصة ى علّامه؛ رجال ابن داوود؛ نقد الرجال؛ الفوائد الرجاليةو سماء المقال).

[2]. مانند صاحبان وسائل الشيعة و خاتمة مستدرك الوسائل.

[3]. الذريعة، ج 2، ص 298 و ج 10، ص 89؛ الرجال، ابن الغضائرى، ص 21( مقدّمه محقّق).