(تاريخ: 1109 ق)، نسخه‌اى به تاريخ 1116 ق،[1] و نسخه‌اى ديگر به قلم محمّد هاشم بن شاه محمود (تاريخ تحرير: 1075 ق).[2] اين كتاب بارها در ايران و خارج از ايران، چاپ شده است.

كتاب‌ مصباح المتهجّد، با همين عنوان در مصادر آمده است.[3] شيخ طوسى يك بار كتاب‌ مصباح المتهجّد را در حجم بسيار، تأليف كرد و سپس به تلخيص آن پرداخت.

عنوان كتاب اصلى، مصباح المتهجّد فى عمل السنة الكبير و عنوان نسخه مختصر آن، مختصر المصباح فى عمل السنة ذكر شده است.[4] در منابع كتاب‌شناسى و حديثى، بيشتر با سه عنوان رو به رو مى‌شويم: مصباح المتهجّد، المصباح‌ و المصباح الكبير[5]. محمّد باقر مجلسى مانند شيخ طوسى، به هر دو عنوان اشاره كرده است.[6] گويا شيخ طوسى اين كتاب را در سال‌هاى پايانىِ عمر خود و در نجف تأليف كرده است؛ چراكه او در مقدّمه كتاب، متذكّر مى‌شود كه غرض اصلى در اين اثر، ذكر دعاهايى است كه در كتاب‌هاى فقهى نيامده است.[7] سيّد بحر العلوم، از عبارت ياد شده، همين مطلب را برداشت كرده است.[8] كتاب‌ مصباح المتهجّد، در زمينه اعمال واجب و مستحب در ايّام سال و نيز دعاهاى هر روز، تأليف شده است. مطالب كتاب در يك مقدّمه، احكام فقهى و اعمال و دعاهاى ايّام سال، طبقه‌بندى شده‌اند. احكام فقهىِ كتاب، در دو مبحث طهارت (با

[1]. همان، ج 4، ص 133.

[2]. تراثنا، ش 26، ص 129؛ الذريعة، ج 8، ص 177؛ ج 20، ص 209؛ فهرس التراث، ج 1، ص 532؛ ج 9، ص 233.

[3]. الفهرست، طوسى، ص 241؛ معالم العلماء، ص 150.

[4]. الفهرست، طوسى، همان جا.

[5]. معالم العلماء، همان جا؛ الإقبال، ج 1، ص 177، 199؛ ج 2، ص 27، 34؛ الجواهر السنية، ص 348؛ وسائل‌الشيعة، ج 2، ص 742، 834.

[6]. بحار الأنوار، ج 1، ص 7.

[7]. مصباح المتهجّد، ص 4.

[8]. الفوائد الرجالية، ج 3، ص 233.