حسين عليهما السلام را تأليف كرده و پس از آن‌كه گويا مدّتى فاصله افتاده، به تأليف قسمت دوم پرداخته است. وى اگرچه قسمت نخست را به اختصار نوشته، بر اختصار قسمت دوم تصريح كرده‌[1] و گويا به همين جهت است كه نجاشى، از آن به‌ المزار الصغير ياد كرده است.[2] نيز شيخ مفيد به فردى كه مأمور گردآورى اين بخش‌ المزار بوده، متذكّر شده است كه آن را با جزء اوّل، يكى كند و به صورت يك كتاب درآورَد.[3] بنا بر اين، عنوان «مناسك المزار» يا «المزار»، بر دو جزءِ مدوّن در يك مجلّد، اطلاق شده است.

برخى از كتاب‌شناسان، مانند سيّد اعجاز حسين‌[4] و به تبع او آقا بزرگ تهرانى،[5] خطبه‌اى را در آغاز المزار ذكر كرده‌اند كه در نسخه چاپى وجود ندارد. آغاز اين خطبه، چنين است:

يا مَن جَعلَ الحضورَ فى مشاهد أصفيائه ذريعةً إلى‌ الفوز بدرجات ....[6]

گويا اين خطبه، خطبه آغازين‌ المزار شهيد اوّل است كه به اشتباه، به‌ المزار مفيد نسبت داده شده است.[7] به هر حال، قسمت نخست اين كتاب، در 67 باب و قسمت دوم آن، در 79 باب فراهم آمده است. از مطالب هر بخش، چنين مى‌توان ياد كرد:

قسمت اوّل: فضيلت كوفه، مسجد كوفه، فضيلت نماز خواندن در كنار ستون هفتم مسجد كوفه، فضيلت مسجد سهله، فضيلت رود فرات، فضيلت غسل كردن در فرات و نوشيدن از آن، زيارت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه)، فضيلت كربلا، وجوب زيارت امام حسين عليه السلام، ثواب زيارت امام حسين عليه السلام، باب تمحيص و پاكسازى گناهان‌

[1]. المزار، ص 165.

[2]. رجال النجاشى، ص 401.

[3]. المزار، همان جا.

[4]. كشف الحجب و الأستار، ص 502.

[5]. الذريعة، ج 20، ص 325.

[6]. الذريعة، ج 20، ص 325.

[7]. المزار، ص 24، مقدّمه محقّق.