باب بوده و با اين حال، از عناوين فرعى برخوردار است. زمينه بحث كتاب چنان‌كه مؤلّف خود اشاره كرده،[1] فضائل امام على عليه السلام و اثبات امامت اوست و نيز پاسخ اين ادّعاى مخالفان كه پس از پيامبر صلى الله عليه و آله، اصلح ابو بكر است. ابن جرير طبرى در راستاى اين هدف، از روايات مخالفان استفاده كرده است. اين امر، تعجّب ابن ابى الحديد را بر انگيخته و او احساس خود را اين گونه بروز داده است كه در ميان كتب شيعه، چنين اخبارى را تنها در كتاب سيّد مرتضى و كتاب‌ المسترشد ابن جرير طبرى امامى يافته است.[2] المسترشد از مصادر نهج البلاغة، الصراط المستقيم‌ على بن يونس و بحار الأنوار است.[3] اين كتاب افزون بر ارزش كلامى، ارزش تاريخى دارد؛ زيرا در آن از منابع تاريخى باارزشى نقل شده است كه ناياب به شمار مى‌آيند؛ از جمله، روايات فراوانى از واقدى. ابن جرير با تكيه بر روايات- كه آنها را بدون سند ذكر كرده-، به مباحث متعدّدى با اين عنوان‌ها پرداخته است: اثبات فضل كسى كه داراى فضل است، نفى امامت از كسى كه شايستگى آن را ندارد، پاسخ به اين سؤال كه «چرا على عليه السلام براى گرفتن حقّ خود قيام نكرد؟» داستان انصار، شرح حديث نبوى «أنت منّى بمنزلة هارون مِن موسى»، لزوم امامت، اثبات وصيت و وصى، اين كه پيامبر صلى الله عليه و آله پشت سر ابو بكر نماز نخواند و ... است.

18. دلائل الإمامة

مؤلّف: ابن جرير طبرى امامى‌

تحقيق: گروه مطالعات اسلامى مؤسّسه بعثت‌

ناشر: موسّسة البعثة، قم، چاپ اوّل، 1413 ق.

[1]. المسترشد، ص 111.

[2]. شرح نهج البلاغة، ج 2، ص 36.

[3]. مصادر نهج البلاغة و أسانيده، ج 1، ص 40؛ الصراط المستقيم، ج 1، ص 4؛ بحار الأنوار، ج 1، ص 40.