اين كتاب بارها، جداگانه، يا همراه با كتابى ديگر، چاپ شده است. چند نسخه خطّى از اين كتاب، در كتاب‌خانه‌هاى ايران و عتبات عراق نگهدارى مى‌شود. به گزارش آقا بزرگ تهرانى، نسخه‌اى با خطّى كهن و قطعى بزرگ، نزد دكتر نوع پرست در تهران، و نسخه‌اى در اختيار اردوبادى در نجف، و نسخه‌اى همراه با صفات‌ الشيعة در سامرا، وجود دارد. نسخه ديگرى به خطّ ميرزا حسين نورى، در اختيار حفيد او ميرزا على بهزادى در تهران است.[1] موضوع كتاب، فضايل شيعه است. مؤلّف در اين راستا، 45 روايت را با اسناد ناقص و بدون ترتيب و عنوان و باب خاص، از پيامبر صلى الله عليه و آله، على عليه السلام، امام باقر عليه السلام و صادق عليه السلام درباره فضائل و جايگاه معنوى شيعه گردآورده است. اين مضامين، در روايات كتاب ديده مى‌شود: خبر دادن جبرئيل به آدم عليه السلام از بهشتى بودن شيعيان، آفرينش ارواح شيعيان پيش از ملائكه، پاكىِ شيعيان و اصالت آنها، معناى «رافضى»، درخواست حضرت ابراهيم عليه السلام كه از شيعيان باشد، مهربانىِ پيامبر و امامان به شيعيان، بعضى از فضائل امير مؤمنان و دوستان وى، دوستى اهل بيت عليهم السلام به عنوان بزرگ‌ترين نعمت، وفادارى شيعيان، دوست داشتن شيعيان براى خدا، فضيلتِ برآوردن حاجت شيعيان، اعتصام به حبل المتين اهل بيت.

طولانى‌ترين احاديث كتاب، حديث هفدهم و هيجدهم است، كه يكى در معرّفى امام على عليه السلام به عنوان معيار حبّ و بغض الهى و حبل المتين رستگارى، و ديگرى درباره معناى «رافضى»، از امام صادق عليه السلام نقل شده‌اند. در مورد اخير، امام صادق از عنوان «رافضى» براى شيعيان، استقبال كرده و آن را با عنوان ياران هارون و موسى عليهما السلام در قرآن دانسته است.[2] در مصادر نخستين كتاب‌شناسى، اين عنوان ذكر نشده است؛ اما در سده يازدهم،

[1]. الذريعة، ج 15، ص 45؛ ج 16، ص 260؛ ج 17، ص 137، 138؛ فضائل الشيعة، ص 31- 33.

[2]. همان، ص 33- 35.