كرده كه به خطّ مير على بن ابراهيم بن احمد كرقى در سال 1001 ق، كتابت شده و 160 صفحه دارد. اين نسخه، در كتاب‌خانه شخصى رضا استادى است.[1] كتاب‌ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال‌، بارها در ايران و خارج از ايران، با چاپ سنگى و حروفى چاپ شد؛ از جمله، در سال 1299 ق، در تبريز. كار تحقيق آن، توسط على اكبر غفارى و سيّد احمد اشكورى انجام گرفت.

در مصادر اوّليه، ثواب الأعمال‌ و عقاب الأعمال‌ را با دو عنوان جداگانه ذكر كرده‌اند.[2] گويا نخستين بار، محمّد باقر مجلسى در سده يازدهم، آن دو را تحت يك عنوان آورده است.[3] انتساب اين كتاب به شيخ صدوق، معروف و بلكه متواتر است.

اين كتاب، از اعتنا و اعتماد عالمان نامدار در سده‌هاى بعد، برخوردار شده است.[4] صدوق اين كتاب، اخلاق را در چشم‌انداز ثواب و عقاب اخروى اعمال، در ميان نهاده است.

نسخه چاپى كتاب، شامل مقدّمه بلند سيّد حسن موسوى خرسان، مقدّمه كوتاه مؤلّف و اصل كتاب است. سيّد حسن موسوى خرسان در مقدّمه خود به چند مطلب پرداخته است: شرح حال خاندان بابويه، اهمّيت كتاب، مشايخ شيخ صدوق، پيشينه موضوع، و معرّفى نسخه خطّى و نسخه‌هاى چاپى كتاب. به گفته وى، تنها دو كتاب در باره ثواب و عقاب، هر دو، تأليف شده است كه اين كتاب، دومىِ آنهاست. در باره ثواب اعمال، دوازده كتاب و در باره عقاب اعمال نيز دو كتاب تأليف شده است كه بيشتر آنها ناياب‌اند.[5]

[1]. تراثنا، ش 49، ص 146.

[2]. رجال النجاشى، ص 389؛ الفهرست، طوسى، ص 140؛ معالم العلماء، ص 149.

[3]. بحار الأنوار، ج 1 ص 7.

[4]. همان، ج 1، ص 26؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 36؛ مستدرك الوسائل، ج 1، ص 146، ص 156، ج 2، ص 388.

[5]. ثواب الأعمال، ص 24- 25.