عنوان «فضائل الأشهر الثلاثه» براى اين كتاب، نامى مستحدث است كه محمّد باقر مجلسى‌[1] و ميرزا حسين نورى، آن را به كار برده‌اند.[2] در نخستين مصادر كتاب‌شناسى- چون: رجال‌ نجاشى، فهرست‌ طوسى و معالم‌ العلماى‌ ابن شهر آشوب-، از سه عنوان‌ فضائل رجب‌، فضائل شعبان‌ و فضائل رمضان‌ نام برده شده است. شيخ صدوق در كتاب من لا يحضره الفقيه‌ در سه جا،[3] هر سه كتاب را ياد كرده، و در كتاب‌ الخصال‌، تنها از فضائل ماه رجب‌[4] نام برده است. شيخ حرّ عاملى نيز در دو كتاب‌ أمل الآمل‌ و وسائل‌ الشيعة،[5] هر سه عنوان را ذكر كرده است. انتساب اين كتاب به شيخ صدوق، معروف است؛ اگرچه به سان ديگر كتب مؤلّف، متواتر نيست.[6] كتاب فضائل الأشهر الثلاثة، از مصادر وسائل الشيعة، بحار الأنوار و مستدرك الوسائل‌ است.[7] روايات كتاب، اسناد كامل دارند و بيشترشان از طريق اهل بيت عليهم السلام و با واسطه پدر مؤلّف، ابن وليد، و گاه با واسطه ابن موسى بن متوكّل و ديگران، روايت شده‌اند و موضوعشان فضايل سه ماه رجب، شعبان و رمضان است. اين روايات، در يك سطح از اعتبار قرار ندارند و به ديگر سخن، صحيح به معناى اصطلاحى نيستند.[8] با اين حال، اعتبار كتاب همچنان پا بر جاست؛ چرا كه در ادبيات اسلامى به اين گونه روايات، «روايات رجا» گفته مى‌شود و عالمان نقد حديث نيز ضعف اسناد آن‌ها را چندان مهم نمى‌گيرند. افزون بر اين، مضمون اين روايات، در ديگر كتب معتبر حديثى- مانند: الوافى‌، وسائل الشيعة، بحار الأنوار و مستدرك الوسائل‌- نيز آمده است.

[1]. بحار الأنوار، ج 1، ص 7.

[2]. خاتمة مستدرك الوسائل، ج 1، ص 87.

[3]. كتاب من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 92، 94، 100.

[4]. الخصال، ص 503.

[5]. وسائل الشيعة، ج 20، ص 37- 38.

[6]. بحار الأنوار، همان جا.

[7]. وسائل الشيعة، ج 5، ص 189، 240، ج 7، ص 2، 15، 18، 90، 330، 355؛ مستدرك الوسائل، ج 1، ص 87، 296، 299، 487.

[8]. فضائل الأشهر الثلاثة، ص 5، مقدّمه محقّق.