فصل پنجم: متون حديثى تك زمينه‌اى‌

الف- فضايل ايّام و ماه‌ها

1. فضائل الأشهر الثلاثة (شهر رجب، شهر شعبان، شهر رمضان)

مؤلّف‌: شيخ صدوق‌

تحقيق‌: ميرزا غلام رضا عرفانيان‌

ناشر: دار المحجّة البيضاء، دار الرسول الأكرم صلى الله عليه و آله، بيروت، چاپ دوم، 1412 ق.

محقّق كتاب، از چهار نسخه خطّى استفاده كرده است: نسخه شيخ شير محمّد همدانى كه بارها توسط همدانى، با چندين نسخه تصحيح شده و قابل اعتماد، مقابله شده است. نسخه كتاب‌خانه آية اللَّه شيخ محمّد حسين آل كاشف الغطا، نسخه كتاب‌خانه أمير المؤمنين عليه السلام در نجف با شماره 872/ 5 و نسخه كتاب‌خانه آية اللَّه سيّد محسن طباطبائى حكيم. كهن‌ترين نسخه، در سال 589 ق، كتابت شده است.[1] نسخه همدانى، اصل و اساس تحقيق قرار گرفته و با ديگر نسخه‌ها به گونه اجمالى، مقابله شده است. نيز مقابله با جوامع اوّليه و اصلى حديث- مانند: بحار الأنوار، وسائل الشيعه‌، مستدرك الوسائل‌، مصباح المتهجّد، إقبال الأعمال‌، الأمالى و المجالس‌ صدوق و ثواب‌ الأعمال‌ او-، از نظر محقّق دور نمانده است.

[1]. الذريعة، ج 1، ص 87؛ فهرس التراث، ج 1، ص 423؛ فضائل الأشهر الثلاثة، ص 5، مقدّمه محقّق.