حسين بن عبد الوهّاب، معاصر سيّد مرتضى، سيّد رضى و شيخ طوسى بود و همانند آنها از مشايخى چون ابو التحف مصرى (در سال 415 ق) و هارون بن موسى تلعكبرى (با يك واسطه)، روايت كرده است.[1] چندى از ديگر مشايخ او را مى‌توان ابن عيّاش جوهرى، ابو على بن هشام و محمّد بن على بن ابراهيم‌[2] نام برد. وى پس از سال 448 ق، از دنيا رفته است.[3]

تأليفات‌

سه كتاب به عبد الوهّاب شعرانى نسبت داده شده است: 1. الهداية إلى الحقّ‌، 2. البيان فى وجوه الحق فى الإمامة، و 3. عيون المعجزات.[4]

تنها اثر چاپى وى، عيون المعجزات‌ است و دو كتاب ديگر، ناياب اند.

20. نجاشى (م 450- 463 ق)

احمد بن على بن احمد بن عبّاس بن محمّد بن عبد اللَّه بن ابراهيم بن محمّد بن عبد اللَّه بن نجاشى، مكنّا به ابو العبّاس‌[5]- و به قولى، ابو الحسين-[6]، معروف به نجاشى؛ محدّث و رجالى. او اهل كوفه و از خانواده‌اى سرشناس بود[7] و بعدها در بغداد سكونت گزيد. مشايخ وى، به استناد كتاب‌ الرجال‌ او، 31 نفر بوده‌اند كه معروف‌ترينشان را مى‌توان چنين نام برد: شيخ مفيد، حسين بن عبيد اللَّه غضائرى، احمد بن حسين غضائرى، ابن عبدون، ابن نوح سيرافى، ابو الحسن جُندى و ابن‌

[1]. الذريعة، ج 15، ص 383- 385؛ عيون المعجزات، ص 3، مقدّمه محقّق.

[2]. بحار الأنوار، ج 1، ص 11؛ الذريعة، همان جا.

[3]. رياض العلماء، همان جا.

[4]. رياض العلماء، همان جا.

[5]. خلاصة الأقوال، ص 72؛ الرواشح السماوية، ص 67.

[6]. الفوائد الرجالية، ج 2، ص 30- 31.

[7]. الفوائد الرجالية، ج 2، ص 50.