كنار رشته‌هاى فلسفه، عرفان و تاريخ در دانشكده‌هاى الهيات وجود دارد، قرآن و حديث است كه با هم يك رشته‌اند، نه مستقل.

بنابراين، آموزش حديث و علوم حديث نيز همانند پژوهش در جايگاه حقيقى خود قرار ندارد و اگر بخواهيم به نقطه مطلوب برسيم، بايد هم نظام آموزشى حديث در حوزه تقويت شود و هم نظام پژوهشى. در آموزش مى‌بايست حديث در درس‌هاى اصلى حوزه قرار گيرد و به صورت رشته‌اى تخصصى درآيد.

خلأها

پس از بيان اهميت و جايگاه علوم حديث در نظام آموزشى و پژوهشى حوزه، به بايسته‌ها و اولويت‌هاى پژوهش در حوزه علوم حديث و خلأهاى موجود در آن مى‌پردازيم. پيش از بررسى خلأها اين نكته را بايد يادآور شد كه اگر بخواهيم بدانيم كه اكنون در چه وضعيتى هستيم و چه كمبودهايى در اين حوزه داريم، بايد دو مقايسه انجام دهيم: يكى نسبت به كارهاى رقبا، ديگرى نسبت به نقطه نهايى. بديهى است با اين دو مقايسه مى‌توان خلأهايى را كه در اين زمينه وجود دارد، به خوبى تشخيص داد. اكنون با توجه به اين مقايسه، شمارى از خلأهاى موجود در علوم حديث را بر مى‌رسيم:

الف. بازسازى متون مفقود

يكى از كارهاى بسيار جدى در حوزه علوم حديث، مسئله بازسازى متون مفقود است. با نگاهى به كتاب‌هاى فهارس (فهرستْ‌نامه‌ها) اين مطلب به خوبى نمايان است كه از زمان امام صادق عليه السلام يا از زمان حضرت امير عليه السلام تا زمان امام عسكرى عليه السلام، شاگردان ائمه عليهم السلام چهار صد كتاب حديثى نوشته‌اند كه به آنها «اصول اربعمئه» مى‌گفتند. هم چنين از خود ائمه عليهم السلام نيز نسخه‌ها و رساله‌هاى حديثى بسيارى ذكر